Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1979). Том 1. А-Г. Ю. Ф. Мацкевіч

БУФНІ мн. У выразе: Бурні вясці — мурлыкаць. Кот бурні влдзець. Скрудалена Даўг. БУРНО'С м. 1. Традыцыйная верхняя мужчынская вопратка з даматканага сукна. Бурное з сівога пераважна сукна шылі. Мярэцкія Глыб. Бурное з чыстай шэрсці, дліны, як пальто, палаценцам падвязвалі. Пацаўшчына Дзятл. Бурное шылі пат талю, на падкладцы. Быстрыца Астр. 2. Toe ж, што i б ў p к a. Бурносы ткалі з чыстага сукна, c капішонам. Крэва Смарг. 3. Традыцыйная верхняя жаночая вопратка з даматканага сукна. Бурное дзяўчаты насілі i бабы. Саланое Віл. 4. Короткая i доўгая верхняя вопратка з даматканага сукна. Бурносы доўгія i кароткія былі, як світка. Тухавічы Лях., Хатынічы Ганц. БУРНЭ'ЛЬКА ж., БУРНЭ'ЛЬКІ, БРУНЭ'ЛЬКІ мн. бат. Гарлянка. Бурнэлька ад кашлю памоцна. Каўняны, Новікі Гродз. Бурнэлькі п'юць ад горла. Груздава Паст., Рудня Астравітая Чэрв. Брунэлькі — сінінькія кветачкі на такой шышаццы, велічыні — як жалудок. Хто сіпая, то нада піць брунэлькі — i памагая. Рудня Астравітая Чэрв.польск. brunelka тж'. БУРТ I м. 1. Капец бульбы, буракоў. Буракі зложым у бурт, a бульбу ў склеп. Дварчаны Паст. Бурты картошкі. Скрудалена Даўг. Капец круглы, а бурт прадаўгаваты. Глівін Барыс. 2. Куча карчоў. Бурты — кучы, што насоўвалі трактарамі, калі балоты асушалі. Альхоўка Навагр. 3. перан. Вялікі кавалак. Адваліў хлеба бурт. Вялікі бурт мяса. Старыя Трокі Трак.; параўн. літ. bŭrta кавалак'. БУРТ II м. Чары. Яна бурт знаіць. Малькуны Ігн.; параўн. літ. bŭrtai тж'. БУРТАВА'ЦЬ незак. Складаць у капцы. Калгаснікі на noлі буртавалі бульбу. Дварчаны Паст. Буртуюць навое. Скрудалена Даўг. У калхозя буртуюць картофлю ў капцы. Дакудава Лід. БУРТАУШЧЬРК м. Той, хто буртуе. Аграном буртаўшчыку ні патказаў, дзе бурт пачынаць. Асавец Віл. БУФТАЧКА ж. памянш. да б ў p т к a. Буртачкі паўшыeaŭ. Бакшты Іўеў. БУФТКА ж. Драўляны гузік. Мая мама называла бурткай драўляны гузік. Даўней казалі: «Hada ўшыць буртку ў штаны». Кураполле Паст.; параўн. літ. bŭrta 'чатырохвугольны кавалак дрэва'. БУФТНІК м. Чараўнік, знахар. ён нейкі буртнік, чараваць умее. Малькуны Ігн.; параўн. літ. bŭrtininkas тж'. БУРТУ'К м. Вертыкальны шпень, на які насаджваецца верхні камень жорнаў. Буртуком падымя — i жарнавая мука бывае то крупнейшая, то мялчэйшая. Граўжышкі Ашм.; гл. б ў p т к a