Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1979). Том 1. А-Г. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 513  ▶ 
Пасека Ст.-Дар. Блюзніць, ерунду трэпя. Граўжышкі Ашм. Што ты блузніш ні зіму ні лета! Малыя Аўцюкі Калінк.; параўн. польск. bluźnić 'блюзнерыць, зневажаць'. БЛЮЗНЫ' толькі мн. Узор на палатне. Блюзны, як у чатыры нічальніцы тчэш, рэдкае палатно. Грыкені Вільн. БЛКУСКА ж. Кофта. Блюскі з батасту шылі. Старый Tpoкі Трак. Некалісь купляла блюску атласавую. Магуны Паст. Я надумала: чаго я не наклала [надзела] тую блюску. Быстрыца Астр. Я ператру блюскі. Калядзічы Ваўк. Блюскё насілі. Новікі Гродз. БЛКУТАЦЦА незак. экспр. Гультаяваць, лайдачыць. Хазяін блютаецца, ужо дабіўся да абуха. Крэва Смарг. БЛКУТКА гл. БЛЮ'ДКА БЛЯВА'ЦЬ незак. Ванітаваць. Напіўся, a цяпер бляваць будзя. Вязынка Маладз. Ен п'яны быў, я баялася, кап ні бляваў у пасцелі. Малахоўцы Бар. Во гэдок блюе, да галава баліць. Альхоўцы Лях. Кот будзя бляваць— гані вон. Вецярэвічы Пух. БЛЯВУ'ЗГАЦЬ незак. Гаварыць недарэчнае, несці лухту. Блявузгая, пляце, ш,то прышло ў галаву. Старыя Смільгіні Воран. БЛЯ'ДЬІ, БЛЕ'ДЫ прым. Бледны. Ён перахварэў, цяпер бляды. Стральцы Шальч. V Без дзеда баба бледа. Мсцібава Ваўк.; параўн. польск. blady бледны'. БЛЯКАТА'ЦЬ незак. Toe ж, што i б л ё я ц ь. Баран блякочыць. Саланое Віл. БЛЯМЕ'ЗІЦЬ незак. Toe ж, што i б л я в ў з г а ц ь. Старая блямезіць языком бэс паняцця. Старыя Смільгіні Воран. БЛЯСК м. Водоліск. Бляск атходзіць, як чысты самавар. Альхоўка Навагр. Едуць машынамі, як дасць бляск у вочы. Парэчча Гродз.; параўн. польск. blask 'бляск, бліск'. БЛЯУЦЕТДЬ, БЛЁУЦЕЦЬ, БЛЯУЧЭ'ЦЬ незак. 1. Ільсніцца. Як кабан сыты, скаціна ці чалавек поўны, то кажуць: «Вот сыты, аж блёўціць». Рудня Астравітая Чэрв. 2. Трэсціся, адвісаць. Жырны кабан, сала пат шыяй ажны бляўціць. Слабада Смал. У кабана сала бляўціць пат шыяй, пад горлам, жырны. Раўбічы, Губічы Мін. 3. Блішчаць, пералівацца рознымі колерамі. Вот хароша крама [матэрыя], бляўціць, нека цяшка. Дзяніскавічы Ганц. Конь бляўчыць, дужа сыты, прама волны на ім. Глівін Барыс.; параўн. літ. bliaŭkti ільсніцца'. БЛЯ7ХА I ж. Ліст жалеза з загнутымі краямі для пячэння. У печы пяклі баханкі малянькія, на бляхах пяклі. На бляся пякуць булкі. Старыя Трокі Трак. БЛЯ'ХА \l ж. Шырокі загон, паласа. Тры бляхі жыта naсеяў. Беняконі Воран. Заняла бляху i жну. Граўжышкі Ашм. БЛЯХА'Н м. 1. Каністра. Купіў тры бляханы водкі [на вяселле]. Галубы Маст. 2. Банка для адстойвання малака. Бля
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

бледы, блюдка, блявузгаць, блядьі, блякатаць, бляучэць, водбліск, пяны
6 👁
 ◀  / 513  ▶