Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1979). Том 1. А-Г. Ю. Ф. Мацкевіч

АПІІІА/СТАЦЬ зак. Toe ж, што i а п ш а л а ц і ц ь. Яго там апшасталі. Рудня Астравітая Чэрв. Іх там усіх апшасталі. Дварчаны ГІаст. АПША'ТАЦЦА зак. Toe ж, што i ' а б a й ц Тс я. Я ўжо апшаталася: печ выпаліла, усіх накарміла, памыла лаву, стол. Яшчэ не апшаталася, a хочацца абедаць. Ністанішкі Смарг. АПШАЦЕ'ЦЬ зак. Toe ж, што i а п ш а р э ш ац ь. Дрэвы апшацелі сягодня. Моцна харашо, як апшацеюць дрэвы — на урожайны гот. Ёдлавічы Брасл. АПШВА'БІЦЬ зак. Toe ж, што i а п ш а л а ц і д ь. Яны яго апшвабяць, выцягнуць грошы. Груздава Паст. АПШКУРА'НЫ дзеепрым. Здзёрты, аблуплены. Ракаў ловяць на белую ўклейку ці на апшкураную лягушку. Шкаўна Лудз. АПШЛАЧАДЬ зак. Закапаць, запляміць чым-н. Апшлатаеш сукенкі чарнілам. Кдралі Шчуч. АПШМОФКАЦЬ зак. Абшморгаць, абарваць. C кустоў зберыш, шпенькі апшморкаіш. Ракаўскія Швянч. АПШНУРАВА'ЦЬ зак. Зрабіць метку шнурам. Апшнуроўваям штуку [бервяно] i пілуям. Стральцы Гродз. АПШНЮ'ПНУЦЬ, АПШНЮПНГЦЬ зак. 1. Абвіснуць, за драмаўшы. Абдрамаў чалавек, апшнюп увесь. Магуны Паст. 2. Звянуць. Доўга не стаяць дайнічкі [кветкі] — апшнюпняць. Магуны Паст.; параўн. літ. apšniŭpti схіляцца'. АПШОФЫЦЬ зак. Выпацкаць. Апшорыла спадніцу eo чым. Ракаўскія Швянч. АПШУФПАНЫ дзеепрым. Toe ж, інто i а п ш а р г а н ы. Пастух прышоў з поля апшурпаны. Малькуны Ігн. АПШУФПАЦЦА зак. 1. Неахайна апрануцца. # апшурпалася абы-як i іду, кійком папіраюся. Валынцы В.-Дзв. 2. Paeкудлаціцца. Апшурпаўся я ўвесь — еецер. Малькуны Ігн. 3. Узлахмаціцца. Kypa апшурпалась — ліняіць. Малькуны Ігн.; гл. а ш ў р п н у ц ь. АПШЧАКЯТУФАНЬІ дзеепрым. Абтынкаваны. Хата яе апшчакятурана. Ахрэмаўцы Брасл. АПШЧАЛУТАВАЦЬ незак. Toe ж, што i a п ц i p a ц ь. Бульба парасла, я расты апшчалугаеала. Груздава Паст, АПШЧСУ прысл. Сумесна, супольна, разам. Сумелі апшчо абмалаціць. Мсдібава Ваўк.; параўн. руск. сообща тж'. АПШЧЬГКАЦЬ зак. Toe ж, што і а п ц е р а б і ц ь 2. Храсты апшчыкала, параслі бальшыя ў бульбі. Кураполле Паст. АПШЬГР гл. АПШАФ АПШЭФГАЦЦА зак. Запэцкацца, абкарэць, абадрацца. Апшэргаўся ўвесь i ходзіць апшэргаўшыся. Жылі Іўеў.; параўну польск. szargać 'пэцкаць, брудзіць'. АПШЭФПАЦЦА, АПШЭФРАЦЦА зак. 1. Абскубдісяў распушыцца. Апшэрпаўся стажок — вецер падняў усю салому