Скарбы народнай мовы (2005)

СВИ'СЬЦЁЛЫК м. Свісток. Колэсь мині батъко з вырболдзу зробэў свисъцёлыка: я буў гірди, бо моі товарышэ просэлэ, коб я дау йім посвисьцітэ. СВЬІНЬЬЁЕ'ЧІ ДОШЧ. Стан прыроды, калі адначасова свеціць сонца i ідзе дождж. На свыньнёчі дошч гиэ кажуть, то гэто сэротэ плачутъ. СГМЬИЕ н. Омнем лічылися: грілэ на пытэльні i ў тдрбоццэ прыкладалэ до того місьця, якое боліло. С1МЫНИСТИ прым. Рабащшсты. Наша тітка Настася заушэ була стыниста, а дэсь за кілька літ до смэртэ тое работэньне кудэсъ поділося.. СКЗЛЬ прысл. Адкуль. А скіль гэта баба, шо прыхддша до нас учора? СЛАБЭЙ прым. Хворы. На другі дэнь вистъля баба наша стала зусім слабая, ŭim завызлэ ў бдльніцу, побула там дён з дэсить i хутко посля тогоумырла. СЮПШЧЫТИСЬ зак. З'яднацца на працяглы час пры спарванні (пра сабак). Ну й шо с того, шо вот склішчылися? Бач, ны трэба було вам у йіх попускатэ камытэхамэ (каменнем). СКРУТЭТИСЯ зак. Стань шалёным (пра сабаку). Ны дай Біг, коб шалёни собака покусау нашого, бо тоді, 'ек скрутыца, то прэдыца ёго забэтэ. СКУЛЬБА'ЧЫТИСЬ зак. Сагнуцца, згорбіцца. Ох, шо гэто года с чоловіком роблятъ: дід зусім скульбачыўся. СКИГПТИСЬ зак. Адкіпець (аб малацэ). Молоко скипілося, муситъ, було ошчавілэ. СЛЫЛА'К м. Сляпень. Зымою чоловіковэ нычдго, бо холодно, а літом — гарачэ, алэ то комарг, то слыпакё прытъмом зайідають. СЛЫПЭТД м. С ляпы чалавек. Бало, посля войнэ слыпціў по сёлах було мнэго, гэнчі ходэў с поводырэм, а то по-двое, по-трое; у ныділю сыділэ вот на базарэ, просэлэ, бы старцэ. СМГХЭ мн. Жартачкі, смешкі. Молодёж, бало, 1ек позбыраюца на вычоркё, заўшэ сміхэ строять. СМОЛЯНКА ж. Яйка, з якога праз дзірачку высмоктвалі бялок з жаўтком, пасля запаўнялі пяском з смалой. Маўшэ смолёнку, ужэ ў пэрші дэнь Паске можна було понавыбиватэ поўкот йіёц. СМ УТА ж. Туман. Смуга - гэто так н'ёкось быто туман. СНОВЭ'ДА м. i ж. Лунащк; сонны чалавек, які звычайна ў цемнаце ходзідь павольна. Колэ ўжэ гэта сновэда лёж э спатэ? Ны спэть, 'ек yci людэ, а соўпайіца по хатэ ўсю нич