Скарбы народнай мовы (2005)

ПРАЕ РАК м. Проразь, незашытае месца. Якая яна там шва'чка, толькі што машы'нку мая. Ворак пашы'я, зробя прае'рак для галавы — этаў яе суке'нка. ПРА'ТАЦЬ незак. Апрацоуваць. РЫБУ ПРА'ТАЦЬ. Патрашыць, чысціць. КІШКІ ПРАТАЦЬ. Мыдь, шліфаваць кішкі. МЯ'СА ПРАТАЦЬ. Разбіраць тушу, рабіць каябасы, клундзюкі, кумпякі. ПРУСЯ-ПРУ'СЯ выкл. Падзыванне для кароў. ПУЛЬ-ПУЛЬ-ПУЛЬ выкл. Падзыванне для курэй. ПЯРШАК м. Высакаякасны самагон. Пярша'к - гэта першы л і'тар, крэ 'пкі - 60 градусау, а можа i болей; як чы 'сты cnipm. РАСХРЫСТАУШЫСЯ дзеепрысл. Расшпіліўшьіся. Што ты лётаіш расхрастаўшыся, а потым т 'рхацъ будзіш! РАСХРЫСТА'НЫ дзеепрым. У расшпіленым адзенні. САОКАЛКА ж. Штучны вадаём. Са1 жалка — эта такі стау, які чалавек выкапау. САНАЖАЦЬ ж. Сенажаць, луг. Калі поле запусці'ць травой, не садзі'ць на ім нічога, то гэта санажа'цъ, яе косяць. САСОННЖл*. Сасновы лес. СВЕНТАЯНСКІЯ ЗЕЛКІ. Зверабой. Свентая'нскія ад ка'гиля памага'юць. СКА'ЛА ж. Цвёрдая зямля. Засушы'ла з вясны\ а тут зямл'я пры глі'не, ска'ла, ін і абыгилонічо'га; бу'ду адсе'явацъ. СКАРА'Ч м. Кусок саматканага палатна, якім закрывалі стол, калі елі. На гэты скара'ч сы'палі адва'раную бульбу; па канцахзвісалімахры, бо іх не падшыва'лі; недатку'ць палатно, адстрыгу'цъ - вот табе / скарач. СКВАРЫЦЬ незак. Смажыць. Сёння кабана' нара'ніцы закалолі, свежані'ны насква'рылі. СКЛЮТ м. Худы, высокі чалавек. Санёк вы'цягнууся за зіму, высокі стау, худы, адны косці тырча!ць. Ipa кожа на яго: «Склют ты». СЛЯПАХ м. Насякомае. Сляпа'к т акіякмуха', толькі паласа'ты. СМАТЛЫ прым. Вялікі, дужы (пра чалавека). От у Света дзеукі сма'глыя! I высокія, i грубы 'я. СМОРГАЦЬ незак. Шморгаць, зрываць. Як назад бу'дзіш ісці, ayca насморгай — будзя што курамуве'чары дацъ. СПОРНЫ прым. 1. Пра начынне: у якое шмат улазіць. Гэты кошык спорны, ён хоць малы, алі глыбокі. 2. Пра рэчыва: якога шмат змяшчаецца. Дробныя кру'пы спарне'йшыя, tc надаужэ'й хвата'я. СТАЛЯВА'ННЕ н. Столь. За зіму' так сталява'нне закурэ'ла, аж чорнае