Апоўзіны Звязаныя канцамі бярозавыя ці іншыя дубцы, якія ўскладаюцца на стог для ўмацавання сена. апоўзіны мн., апдузліны мн. - Іўеу, Пух., Раг, Лоеу, Biлен. p. (СПЗБ, ЖС, Янкова), апдузіна ж., апоўзень м. - Лоеў. (Янкова), апдузнік м. - Маз. (ГЧ), апузіны мн. - Бяроз. (Шаталава), апузнік м., пізсінне н., пдузень м. - Пін. (ЛП, ЖС, НЛ), пдузе н. - Стол, (ЛП), прыўды мн., прыўзы мн., прызва ж. - Малар. (ДСБ, ЛП), прыўза ж. - Маз. (ЛП), рэзкі мн. Драг. (ЖС) рэдзгіні мн. - ПІчуч. (3 нар. сл.), рдзвіны мн. Ушацк. (НС), притыка ж. - Жытк. (TC), крэст м. - Лаг. (Шаталава), крыжаванне (крыжаваня) н. - Шчуч. (СПЗБ), пдвяскі мн. - Навагр. (H. сл-сць), памётнік м. - Лельч. (Kyчук), пучок м. - Маз. (Шаталава). Барана Земляробчая прылада ў выглядзе рамы з вертыкальнымі зубамі або дыскамі для рыхлення (баранавання) глебы. барана ж. - агульн. (СПЗБ, ТС, Мат. Гродз., СНМ, ЛМПП, Сцяцко, Юрчанка), валока ж. - Нар. (ЛМПП), драпач м. агульн. (НСГТ); прылада, якой рыхляць глебу: драпчык м. - Слаўг. (Мат. Маг.), сякач м. - Стол. (ТС), пружинка 'ручная прылада для рыхления' ж. - Кругл. (Мат. Маг.), зіхзах м. 'від бараны' - Гродз. (Мат. Гродз.). Часткі бараны: аснова: асада ж. - Зэльв. (Сцяцко); зуб: зуб м., зубы ми. - Зэльв. (Сцяцко), зубё н. зб. - усх.пал. р., Чач. (ЛП, Мат. апыт.), кляц м. - Круп., Клім., Чач. (НС, Шаталава, Мат. апыт.), клёц м. - Сен., Бых. (ЖНС, Каспяровіч), кліц м. - Раг. (СПЗБ), дзірбак м. - Івац. (ЖС); дзёбак м. 'вастрыё зуба' - усх.-пал. р. (ЛП
Дадатковыя словы
апдўзліны, апдўзнік, апдўзіна, апўзнік, апўзіны, зўбё, пдўзе, пдўзень
6 👁