Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны 95 ПЛАВУ'K, м. Плывец. Які зь міне плавук, як сакера, на дно іду. Kp. ПЛА'ЗМА, прысл. Плазам. Пл., Зл., Kp. ПЛАЦЕ'НКА (плаценко), н. Самаробнае палатно з суконных i кужэльных нітак; шарачок. Плаценка ніхваціло на пінджак. Зл. ПЛЕ'ЧЫ, мн. 1. Падкладка (y кашулі). Kp. 2. Ватныя плечыкі ў вопратцы. Плечы выкінуўу пальце. Св. ПЛЕШ, м. Верхні стык страхі; вільчык. Плеш накрываям яшчэ дошкамі, карытам такім. Гр. ПЛЁ'НТАЦЬ, незак. Блытаць. Ніці плёнтаюць, канца ні знойдзяш. Bap. ПЛЫ'ТКА (плытко), прысл. Неглыбока, мелкаводна. Тут плытко, можно пярайсьці. Яр. ПЛЫ'ТКІ, прым. 1. Мелкаводны. Плыткая рака. Гал. 2. Мелкі. Пльіткі палмісак. Гр. ПЛЫТЧА'ЦЬ (плыччаць), незак. Станавіцца мелкім (мелкаводным). Сушыць, так iрэчка плыччая. Св. ПЛЮСКАЦЕ'ЦЬ, незак. Хлюпаць. Вады набраўу боты, гаш плюскаціць. Вальк. ПЛЮТА, ж. Кепскае надвор'е, слота. Дзе ты ў такую нігадзіну пойдзяш: цемнач, плютау хоць ты схаты ні вылась. Гр. ПЛЮШЧА'ЦЬ, незак. Плюхаць, хлюпаць (пра вадкасць у абутку). Мусіць, набраў вадыў бот— плюшчыць. Вальк. ПЛЯТА, ж. Флегма. Прастудзіўсё, плягу аткашліваю. Kp. ПЛЯ'МКАЦЬ, незак. Пляскаць (пры ядзе). Брытко плямкаць, якясі Чисто свіня. Гр. ПЛЯСКА'Ч., м. Гатунак ячменю — з двума радамі зярнят у коласе. Bap. ПЛЯТНЯ'К, м. 1. Пляцень. Плятняк згніў, i свіня ў вагарот лазяць. Вальк. 2. Зашчытак ад снегу. Замяце шашу, як плятняк ні паставяць. Гр. ПЛЯШЬГЦЬ, незак. Накрываць страху на стыку — плеш (гл.). Плеш пацёк, будзям пляшыць. Гр. ПО'ВЕРХУ (повярху), прысл. Паверх, вышэй. Поеярху пусьціў, а так па блясі забарабаніў бы. Св. ПО'ДЗЕЛЕНКІ (подзялянкі), адз. п о д з е л е н к а, ж. Асеннія грыбы з зялёным сподам у шапачцы. Подзялянкі добро саліць. Вальк. ПО'ДЗІШЧА, (подзішчо), н. Подсцілка для стога. Подзішчо на стохрабілі с каменя, лазы, дроў. Ст. С