Мужыку лета, што святому рай. ZZ/ейн, II, 478, Маг. п.; Fed., 192. 460. Улетку кожны кусцік начаваць пусціць. Ахрым., 54: Л. Царанкоў, 1960, Рэч. 13.92. 461. Не помніць карова зімы, дачакаўшы лета. Нос, 102; Дуб., 40. 462. Бабіна лета кароткае. Мін.-Мал., 1970, 158, Пух. 463. Спусця лета па маліну не ходзяць. Сах. 464. Як багата рабіны — вады па аглабліны. А. Корсак, 1961, Асіп. 13.9.11. 465. Ядроныя верабіны — восенню гразі па аглабліны. /. Ламека, 1965, Ваўк. 13.10.2. 466. Як нурцы стадамі на азёры прылятаюць, старыя людзі пагоды не памнятаюць. Kolb., 472, Пін. п. 467. Восень — на дзень пагод восем. /. Курбека, 1961, Докш. 13.9.7. 468. Змяна змяне пагоду падае. Fed., 374. 469. Увосені ложка вады, вядро гразі. Fed., 338. 470. Увосень дажджу з неба капка, а з зямлі дзве. А. Русіновіч, 1954, Светл. 13.3.29. 471. Асенняе сонца, як удаўцова сэрца. М. Шлык, 1969, Зелье. 472. Восень на рабом каню ездзіць. Fed., 338; Т. Глытаў, 1967, Карм. 13.10.23. а) Восень на шэрым кані ездзіць. A. Русіновіч, 1960, Светл
Дадатковыя словы
zzіейн
29 👁