Полацкія дыяменты. Дыялектны слоўнік (2016). В. М. Курцова

 ◀  / 115  ▶ 
Вязьмы былi трох відаў: простыя, кручамыя (служылі (ля перавязвання кулёў), раздвоеныя]. ВЯКАЦЬ незак. Ванітаваць. Уао ноч вякала, так змучылася, сядзёць ддуга не можыць. ВЯРКАЦЬ незак. Груба крычаць, вымагаючы што-н. /// цакінеш ты ўжа вяркаць, падакучыў усім. ВЯРХОЎЕ //. 1. Дрэнны гатунак валакна. Вярхдуе справа. будзе сцеп на вдсем. 2. Палатно з такога валакна. ВЯРХОЎНЫ прым. 1. Зроблены з вярхоўя. Штаны вярхдуныя пашыла, шта апрануць няма як. так кдляцца. 2. //. Адзенне, пашытае з палатна, вытканага з вярхоўя. ВЯХОТКА ж. 1. Мачалка. Не забудзьцеся ў лазню вяхоткуўзяць. 2. Камячок, шматок. Біў Iedii масла, асмятана на подлогу ірлымі вяхдткамі падала. Г ГАБЛЯВАЦЬ незак. Габляваць, стругаць. Як ён ддшку габляваў, што засталася такая шурпатая. ГАДЗІНА ж. 0 ІІІЭРАЯ ГАДЗІНА. Перадвечаровы змрок, час, калі пачынае цямнець; прыцемак. ІШрай гадзінаіі мы не запальваем лямпу: эканомім газу. ГАЛАВА ж. 0 ГАЛАВА САДОВАЯ. Бесталковы, дурны чалавек. Kuf табё галава аблёзла! (праклён). Каб табё ў галавё верацяном круціла! (праклён). □ За дурною галавдю i нагам няма пакою. I АЛАЖЫГА агульн. Целяпень; лянівы, неахайна амрануты чалавек, гультай, лайдак. Прыйшду гэты галажыга i клянчыць: «Пазыч грдшы, пазыч хлёба...», гультай няйічасны. пусці-павалюся, другого падаб'ю. I АЛАЛОБЫ пры.м. 3 непакрытай галавой. Пайшду Pai хрыстаны, галалдбы. так i прастудзіцца нядбуга. ГАЛАРУЧ прысл. Голымі рукамі, без рукавіц. Не ідзі галаруч: на дварэ мардз вя. іікі. I Д. ІКІІЬ м. Венік без лісця; дзяркач, галень. Вышурун і Ч'а подлогу гдленем, тады чьістай будзе
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

апранўць, бўдзе, вярхдўе, галарўч, забўдзьцеся, змў, нядбўга, падабю, падакўчыў, пайшдў, прыйшдў, хдўныя
10 👁
 ◀  / 115  ▶