ВАНТРОБЫ толькі мн. Каб табё вантрдбы перавярнуліся (перавярнула)\ (праклён). ВАНЬКА м. □ На бёднага Ванькуўсе шышкі валяцца. ВАРЗбПАЦЬ незак. Наліваць поўна, да краёў. BAPOHA ж. □ Хпю б вёдаў вардну, каб ні яё скрыпучы голас. ВАЎКАР'ўЗІНА ж. Пра зородлівую, шкадлівую жывёліну. Трэба ж гэпиі ваўкарізіна [пра карову] кожны раз у шкоду залёзе. ВЕРТАХНУЦЬ зак. Нечакана нахіліць. Кацёлу пёчы як вертахнула. ледзь вілачнік у руках утрымала. ВЕТРАГОН м. 1. Моцпы вецер. Hy ŭ ветрагдн сённн. 2. Лсі кадумны, пусты чалавек. Наш ветрагдн ужд неў Полочку, a ў Віцебску нрацуіць. ВЕСКА ж. а Добраў гдрадзе жыць, каліў вёсцы торба вісіць. ВІДАЦЬ незак. □ Блізка відаць, ды далёка дыбаць. ВІРл/. Bip. Каб цябё ў eip галавдн! (праклён). У eip цябё галавдн! (праклён). ВІЦЬ ж. Скручаны лазовы ці бярозавы дубец, якім перавіваюць плот i інш.; вітка. А табё, сын, прыдзецца кіці навіць. [Плялася віць такім чынам. На макушцы дубца рабілася засечка. У раздвоеную нажом таўсцейшую частку дубца замацоўвалася вяровачка з палачкай, якой круцілі дубец i намотвалі яго вакол кала. Дубец раўнамерна скручваўся i не ламаўся]. ВОГНІК л/. Хвароба, якая суправаджаецца высыгікай на скуры. Ноч не заснула, пэўна, вдгнік на пальцы. ВОЛ м. □ Адзін з'еш i вала, одна хвала. ВОЛУХ.н. абразл. Ёлуп, ёлупень; дурнаваты; тугадум. 3 вдлухам тым не дружы, ён цябёў маліны завядзёць. ВОЛЯ ж. □ Вольному воля, а дурному иоле. □ Дзіцяці daŭ тдлькі волю, сам будзеш у нявдлі. ВОТ РАНЫ мп. Амецце, адходы (звычайна буйныя) пры малацьбе збожжа. Зрачку даём корове запараныя вдтрыны
Дадатковыя словы
бўдзеш, ваўкар'^зіна, ваўкарўзіна, вертахнўла, вертахнўць, вірлі, гблас, гэпйі, заснўла, збродлівую, нрацўіць, нўліся, перавярнўла, скрыпў
11 👁