КЛЯ'МЪР м. Металічная скаба, за якую засоўваецца засаўка дзвярэй. Зълажы палкъи зъ клямър, а то карова вылізіць. КО'ТЛЪВША ж. Катлавіна. Генъка усю котлъвшу выкьсіў. КРУЦІ'ЦЦА незак. груб. Распуснічаць (пра жанчыну). Яіна ш із генъм электръкъм крущлъся. КРЪСА'УКА ж. Чырванапёрка. У Мъстах добра кръсаўкі бяруцца. КУ'КА ж. Вялікі драўляны молат для разбівання су~ хіх камякоў зямлі на агародзе. Вазьмі куку, пабі глъжы. КУ'МІЛЬЛЮ прысл. Стрымгалоў. Коні як нъпужал\ci вуўка, дък кумільлю аттуль! КУСАН'ЬК м. Адкусаны кавалак. Нада мне мой кусанък даесьці. КЪЛАТО'УКА ж. Мяшалка ў выглядзе палачкі з неабрэзанымі на адным канцы сучкамі. Вазьмі кглатоўкьи рьзьмішай. КЪРЧАУЁ мн. пагардл. Старыя. A тыі кьрчаўё дажы зады събе ні прънясуць. КЪТЛА7ЖЪНА ж. Невялікая катлавіна. Нада апкасіць гету кътлажъну. ЛАВЭ'Р м. Вялікі непарадак. У хаці лаеэр — пръораць некьлі. ЛАГОЖЫ мн. Старыя паламаныя сані. На гетъх лагожъх дроў ні пръвязёш. ЛА'ЙБА ж. 1. Вялікая лодка. Рьбакі нъ лайбі невът вязуць. 2. Карова з вялікім жыватом. Гена лайба ўжо ў клёвір налезла. ЛАЙНО' н. Адзежына. Гіьсьцялі лі парогу якоя лайно, а то мост затопчуцъ, дък i знаку ня будзщъ. ЛАТО'КА ж. Лагчына, катлавіна. Мікола ўсе латокі пувькашьвьу. ЛА'ЦІНА ж. Лата. Я ўжо нескулькі лацін апчьсаў. ЛЪБЪЗА' ж. пагардл. Нізкаякаснае грубае сена. Аткасіў лъбазы хоць, можа, зімой [карова] i з'есь. ЛЪПА'ТШК м. Пірог, які садзіцца ў печ на драўлянай лападе. Хлеба нет, дък я сьпікла лъпатшк ка ньню. ЛЬЧБАўІ м. груб. Галава. Атхіні свой лъчбан, а то ні відаць нічога. ЛЫ'ТКА ж. Вузкая палоска зямлі. Нада ўзъpaцъ тую лытку, хай ні астаециа нъ заўтра
Дадатковыя словы
зесь, кглатоўкьй, котлъвша, круціцца, кръсаука, кука, кусаньк, кълатоука, лавэр, латока, лаціна, лытка, льчба^і, палкъй, пръбраць, пувькашьвьў
0 👁