ш ШЧЫТНЫ прым. Які складаецца з блізка размешчаных адзін ля аднаго прадметаў; шчыльны. Дзёлалі скрынкі шчытныя ў яму, у землю. Жохава. Такі шчытны быў двор, стаяў анбар, клець, сарай i яшчэ сарай - ёта круглы двор. Шчытны быў двор, закрывался вардты. Леснікова, Гарадзец. Двары былі шчытныя. Марозаўка. шчыток м. Выступ у печы. На шчыток малако пьстаўлю, дакіснець. Закур'е. ШЧЭЛКА ж. Шчыліна. Хіба толькі ў шчэлку праточацца цыпляты. Ульянавічы. Шчэлкі ў шкапу есь. Клапоў было красна па шчэлках. Нямойта. Шчэлку нашлг мухі. Гарадзец. Як шчэлкі не зрасціся, так дурному сну не спраўдзіці{а (з замовы). Каралевічы. Як шчэлкі ня будзіць, то i плдтніка ня будзіць. Серкуці. шчэнт м. Ушчэнт, цалкам, поўнасцю. Торбінка ў вайну была спаліна nam шчэнт. Сянно. Разьбіўу шчэнт, удрэбезгі. Савінічы. ШЧЭПІНА ж. Трэска, шчэпка. Далжнд сдрак птушак прыляцёць, рана, да ўсхдда сднца сабраць сорак шчэпін i прынесці ў хату — вырай прылітаіць (павер'е). Запруддзе. ШЧЭПКА ж. 1. Трэска, шчэпка. Шчэпкі візалі. Фасаўшчына. 2. Стрэмка. Ёслі шчэпка пападзёць, то пат ндхаць. Загнаў гичэпку ў нагу. Заазер'е. 3. Пра вельмі худога чалавека. Худы, як шчэпка. Серкуці, Розмыслава. ШШЫТЫ дзеепрым. Сіпыты, злучаны. У качкі ногі як шшыты - перапонка. ШЫБА ж. Шкло, устаўленае ў раму; шыба. Як шыба пабіпга, мдлнія можа ўляцёгіь. Багданава. Разбіў шыбу ці балонку скажуць. Дожч быў, шыбы запацёлі. Серкуці, Гарадзец. Шыбы ж бальшэя, іна вылізлаў вакно. Серкуці. ШЫБАВАЦЬ незак. Моцна, парывіста дзьмуць. Вёцёр шыбуіі{ь у ёту дзірку, i сёна сдхніць. Запруддзе. ШЫБАЦЬ незак. Шугаць, выходзіць.Духякі шыбаіць ад брыкёту. Багданава. ШЫБІНА ж. Шкло, устаўленае ў раму; шыба. Як йкая хата была, то й два, тры вакны пъ чатыры шыбіны, а як бъгацёй хата, то па шэсъ шыбіньк. Нямойта. Птушка ўдарылася ў шыбіну — i бацьку забілі. Розмыслава. Шыбіну дзёці высадзілі, дык я кардоніну i газэціну [заклала]. Неўгадава. ШЫБІНКА памяти. Шыбінку выніў,ус'ёадшчапіў [y хаце ўсе запоры]. Сянно. ШЫКАРНЫ прым. Раскошны. Хата не шъкарная, ды чыстата ў ёй. Партызаны. ШЬІЛУШЬІЦЦА незак. Лушчыцца, здзірацца. Каторы шылушыцца рабёнак, купаюць, браткі запарваюць. Чу цькі. ШЬІНА ж. 1. Металічны абруч, нацягнуты на вобад. Шына - ёта жалёзны, абот - ёта дзірвянньі. Шына на кьлясы. Нямойта. Нъ абдт ньдзяёцца шьіна. Гарадзец. 2. Металічная пласціна, якая набіваецца на пал азы ў санках. На калясы нацягуюцъ, на санкі шыны. Багданава. ШЫННЫ прым. Прызначаны для вырабу шын. Шыннъя жалёза пьдбівалася пъд пълазы. Багданава. шып м. Драўляны клін, шып. Дзёлаецца шып i ўбіваецца. Шып убіваецца ў дзёраво. Дольдзева. ШЫПАНДРО н. зб. зневаж. Дзетвара. Шыпандрд ходзіць, дзітвара, адзін за ъдным. Запруддзе. ШЫПЁЦЬ незак. 1. Утвараць глухія гукі, якія нагадваюць доўгі гук «ш-ш», шыпець. Шытцъ гадзюка. Вялікі Азярэцк. Шыпяць вужакі. 2. перан. Гаварыць
Дадатковыя словы
бўдзіць, вайнў, гйчэпку, заазере, закуре, мўхі, нагў, павере, птўшак, птўшка, усёадшчапіў, шкапў, шыбўіі{ь
3 👁