ШКАРЛЯЦІНА ж. Шкарлятына. Шкарпяцінай балёў. Гарадзец. ШКАФЧЫК, ШКАПЧЫК м. Невялікая шафа. Сушилка была i шкафчик, на нісмьлакд ставіш. Гарадзец. У латушкі, у шкапчык хуваіш. Каралі. У шкапчыку, у баначиы гроши ляжалі. Нямойта. ШКЕЛІЦБ, ШКОЛЩЬ незак. 1. Дакараць. Як станщъ яна ягд шкёліць, а я уступлюся глади. Буй. 2. Бщь. Ён i мянё бёцъ [певень], аяягб шкёлю [палкай]. Сукрэмна, Марозаўка. 3. Здзекавацца. Так шкёлілі, як атступалі, - руг ал i, плёткамі дьвалі, убівалі. Марозаўка. 4. Падганяць (чым-н.) выгаворваючы. Школіць къня, каб бег. Міцюкова. ШКІЛЕТ м. Пра надзвычай худога чалавека. Худы, як шкілёт. Вялікі Азярэцк. Косці адньі, высах, як шкілёт. Запруддзе. ШКІЛЁНДЗЯ «ж*., ШКІЛЁНДЫ, ШКІЛЁНДЗІ, ШКІЛОНДЗІ, ШКІЛОНДЫ мн. Каўбаса-вантрабянка, a таксама трыбух, начынены вантробамі. Шкілёндзя была ў нас кылбаса: i пёчань там, i пдчкі, мяса, приправы. Атварыш усё ўмёста i рэжуць у кішкі ці ў трубух. Нямойта. Кьбана заб'ёш, нутранасці, лёхка, пёчань у жалудак - ёта шкілёндзя. Сукрэмна. Шкілёнды - ёта пічанёўкі. Вантроб'я пірарублieawijь i ў кішкі тбустыя наліваюць, падвёшваюць, яны высыхаюць. Фасаўшчына. Шкілёндзіхто завёць, хто пічанёўкі - c пёчані кілбаса. Фасаўшчына. Шкілондзі дзёлаюць: пёчань, сёрца, лёхкае. Шкиіондзі дзёлаюць. Ema лёхкая, сёрца, йо«ш - ш/ чынілі кішкі. Буй. Шкічонды рабілі: крышилі пячднку, здору, каб лучча было. Баравікі. ШКОДА ж. 1. Пашкоджанне. Андруша, кап ты шкоды мне ні зрабіў! Кап ты мне шкоду якую ні здзёлаў! Багданава. 2. Патрава. Кругом шкода, кап не стравіць коньмі. Кішуроўшчына. Поля малая. Тут шкода, тут шкода, а скаціна відзіць. Самсоны. ШКОДА прысл. Шкода, шкада. Тблъкг куўнярцы патруць, шчдлаку наварим, 0 саму рубашку ня трэш: мыла шкода. Буй. Шкода лаўкі - шукай тады даску. Запруддзе. ШКОДШКл*. 1. Шкадлівец. Шкдднікякі ты, Miuia. Дольдзева. 2. Насякомае, якое псуе пасевы. Шкоднік бульбу есць: абядаіць корні. Партизаны. ШКОЛА а ю. Школа. Сала у сумку, а то i як i пръснак - i пашлі ў школу. Фасаўшчына. ШКРАБАТНІ мн. Стары, зношаны абутак. Якія шкръбатш на плёчы 1 пашоў. Заазер'е. ШКРЫГАЦЬ незак. Соўгацца. Атышла іна [ачуняла, паправілася], во шкрыгаіць i шкрыгаіць. Фасаўшчына. ш к р З б а ць незак. Хадзіць, не падымаючы ног. Шкрэбащь, нох ні падтмщъ. Нямойта. ШКРЭЦЬ ж. Зневажальная назва малых непаслухмяных дзяцей. Шкрэцъ надаёла во ётья - на дзяцёй скажуцъ. Запруддзе. ШКУРА ж. 1. Скура. Шрамы на шкуры [у каровы]. Рассвет. 2. Абразлівая, лаянкавая назва чалавека. «А ты, шкура, ідзі!» Абдурыў дзяўчонку, а шчэ шкурай абзываіш. Нямойта. О ШКУРУ ДЗЁРЦІ. Браць высокую цану за што-н., абіраць каго-н. Кажды з нас будзіць шкуру дзёрці, бо знае, што мы не стаім за цану. Нямойта. ШКУРАТ м. Шкумат. Дзе які шкурат - падплітала лапці. Кляпчэва. ШКУРАТОК м. Тое ж. Шкуратком палюх прывязыіш. Фасаўшчына
Дадатковыя словы
андрўша, бўдзіць, бўльбу, вантробя, даскў, жалўдак, заазере, забёш, крышйлі, латўшкі, лўчча, нўтранасці, патрўць, пірарўблieawijь, сўмку, тбўстыя, трубўх, цанў, шкбднік, шкйіондзі, шкураткбм, шкічбнды, шкўрай, якўю
4 👁