СТАЯЦЬ незак. 1. Размяшчацца, быць на пастоі. Парцізаны ў мянё стьялі чатыры на кварціры. Баравікі. Я не была ў дварэ, паліцаі тут стьялі. Нямойта, Гарадзец, Рулёўшчына. 2. Знаходзіцца. Школа кляпчэўская ў Ракітах стаіць. Тут ля дзярэўні стаяў дом такі белы, панскі, імёніе звалася. Кляпчэва, Каралі, Самсоны, Неўгадава. 3. Заставацца на полі. A дзётка маё, a бульба стаіць, у мянё ш гардт - капаць жа ш нада. Заазер'е, Серкуці. 4. У спалучэнні ca словамі, якія падкрэсліваюць асаблівасць пэўнага становішча. Хадзіла na чужьгх нівах i c сднца да сднца стаяла ракам. Марозаўка. 5. Не цячы, не струменіцца (пра ваду). Дзе было болота, там въда цяпёр стаіць. Забор'е, Кавалі, Рассвет. О СТАЯЦЬ НА СЛОВЕ. Настойліва адстойваць свой погляд. На слове стаяў i прывёў. Нямойта. СТАЯМ м. Прыстасаванне для асвятлення хаты з дапамогай лучыны; светач, лучнік. У калддачку ўбівалася палка, а на палку жалёзіна, дзірачкі былі абы лучьіну ўтдркнуць, стаяч у карыдоры палілі. Каралі. СТАЯЧКА прысл. Стаяком, вертыкальна. Стаячка ставілі снапы. Запруддзе. СТАЯЧЫ, СТАЮЧЫ прым. 1. Стаячы, прызначаны для стаяння. Мой Мішка наплёў красівых стаячых карзінак із ручачкамі. Запруддзе. 2. Які знаходзіцца ў вертыкальным становішчы. Ён цябё стаячага заб'ёцъ. Жохава. 3. Не праточны (пра ваду). Бада стаючая за магільнікам. Нямойта, Багданава. СТВОЛАЧКА ж. 1. Столка. Складаліў дзве ствольчкі i кьчаліў трупкі. Турава, Алексінічы, Заазер'е. 2. Ствол (у расліны). Aip у дзве расцёць, яджгір у чатыры ствдлачкі. Фасаўшчына. СТЛУМІЦЦА зак. Здурнець. Гьльва стлумілася за век. Гарадзец. СТО ліч. Сто. Купілі каня ў Вуглдх, аддалі сто рублёй. Міцюкова. СТОГ ли Стог. Склаў стог сёна. 1 па два стагі ў дзень сёна клалі. Каралевічы, Алексінічы, Багданава, Гарадзец, Леснікова, Нямойта, Розмыслава. СТАЖОК памяти. У стажку забурылася, спала. Нямойта. СТОГН м. Жаласны енк, стагнанне. Хто стогн гэты любіць? Каралевічы. СТОЙКА ж. 1. Прыстасаванне ў выглядзе табурэткі з прарэзанай круглай дзіркай, у якое ставілі дзіця. Стдикі з дзёрава дзёткам дзёлалі, разгнілгся, развалШся. Стойку i люльку на поле брала. Запруддзе, Цясішча. 2. Вертыкальная палка, якая служыць апорай для чаго-н. К стдикі крэпіцца ўсё: i носік, i дъпиалъ, i крылле [у акучніку]. Парэчча. СТОЙЛА н. Адгароджанае месца для каровы (каня) у хляве. У стдилы цяпёр карду ні заганяюць, а на вдлі, у калхдзi, i самі. Заазер'е, Жохава. СТОЙЛА ж. Месца адпачынку жывёлы на пашы. Загналі карду у стойлу на полі. Запруддзе. СТОЙМА прысл. Стойма, у стаячым становішчы. Стдима граблі цягне. Нямойта. СТОЛ м. Прадмет мэблі, стол. За столам пасёлі i ядуць. Гарадзец, Багданава, Дольдзева, Жохава, Каралевічы, Міцюкова, Партизаны, Ракаў Засценак, Цясішча. СТОЛЬ ж. Верхняе ўнутранае пакрыццё памяшкання, процілеглае падлозе; столь. Пусці ў хату, мы табё столь памыім, сцёны выклеім. Партызаны, Апечкі, Багданава, Гарадзец, Дольдзева, Запруддзе, Леснікова, Марозаўка. СТОЛЬКІ, СТОЛЬКА, СТОКА прысл. 1. Столькі. Сколько снёгу, столько й дджджу. Савінічы, Каралевічы. Бульбы ня сёілі столькі, як цяпёр. Гарадок. 2. Так. Я стока ні хацёла ёхаць. Неўгадава
Дадатковыя словы
бўльба, бўльбы, заазере, заборе, забёцъ, кардў, рўчачкамі, стажкў, стдйкі, стдйлы, стдйма, трўпкі, ядўць
5 👁