м сцёшка была. Гарадок. Лубкі насыпюцъ, ндсяцъ, каля аднди мяжы, каля другой i пасярэдзіне. Закур'е. МЯЖАВАЦЬ незак. Межаваць. Мы мяжуем Сёнецкі раёщ Чашняцкі. Заазер'е. МЯКША эю. Мякіна. Мякіна астаёцца, як вёюг{ъ. Каралевічы. Мякіна, як канбайн жнець. Гарадзец. Тады мякіну свінні ёлі, ema цяпёр свінні пьдурэлі. Каралі. Мякіну сабіралі скоту. Рэчкі. Ca ллянэя мякіны ёлі прьснакі. Серкуці. Нільзя льняную мякіну кардвам i конім дъвацъ. Сабіраліўс'ё: лляную мякіну, тады асаку, шышкі такія. Фасаўшчына. Хлеб пяклі, намёсюць мякіны. Ульянавічы. МЯКІНКА памяти. Далёка хардшае зярнд ляціць, мякінка - блгска. Розмыслава. МЯКІНІНА.ж. Toe ж. Завдшта рабілі - дадуць мякініну. Чуцькі. МЯККІ прым. 1. Мяккі, шаўкавісты (пра валасы). Мяккія вьласы - вьда мяккая. Партызаны. 2. Мяккі, без солей (пра ваду). Партизаны. МЯКАНЬКІ памяти. Адзін мушчына хваць мянё заруку. Во, гавдрыць, мяканькаяручка. Запруддзе. о МЯККІ КУТОК. Мяккая мэбля. Заказалі сцёнку імяккі куток. Запруддзе. МЯКНУЦЬ незак. Мякчэць гніючы. Каб яна мякла, дык не [рана на назе]. Запруддзе. Мякніць капыт, гніёць, як макрэц у къня. Гарадзец. Як зьлатуха, то бдлькі чэшуцца, мякнуцъ. Нямойта. У дзёда лопньла язва, ён мяк iрьспльтаўся. Кішуроўшчына. Крух — круглы такі, нарывачкі такія, мякніць, / вогнік называўся. Багданава. МЯКНУЦЬ Моцна ўдарыць. Як мякнула мне жалёзіна na назё - гьласіла да абёда. Буй. Як мякну табё, так ты i завалісся. Фасаўшчына. мякоць ж. Мякаць, мяса без касцей. Атрэжуць мякоці am кумпюка. Біс касцёй мяса варьілі, am кумпюка адрээюуць мякдць для цэрквы [на Пасху]. Карпавічы. мякчыць незак. Рабіць мяккім. Білі, мякчылі губу, зьдзёльіццсі губа мяккья. Багданава. МЯЛА н. Ручка ў церніцы. Бёрыш зъ мяла i трэш лён нь мяліцы. Закур'е. МЯЛІННЕ н. Адходы пры першаснай апрацоўцы лёну; мяленне. Кьстра, мялінне къла хаты апсыпалі, на вільчык ньсілі, заваління рабілі. Каралі. Kaŭcmpd, мялінне ўніс падала. Вялікі Азярэцк. Кастрьі, мяління насыпет на хату i прыціснеш. Дольдзева. Мяліннем трёба вуліцу пірасыпаць. Партызаны. Пайду\ a йдзё Miuta, а ён увёсъ у мялінні; ягб пъднялб на крышу, а крышу скіньла. Міцюкова. МЯЛІЦА ж. Церніца, мялка. Мяліцы былі ручныя, уручную цяў-цяў - мялі каноплі. Гарадзец. Уручную - гёта ліяліца называли вытруць лён чыста. Мяліца была, лён мяли трапдшъчка такая, дошчъчка, npd.ua тъкая дъска. Каралі. У мяліцы перад на двух нъгах, б/ла ёсъ, кьнаўка, дзірвянный гвозд. Заазер'е. Насддзюцъ на ёўню лён i мнуць у мяліцу. Чуцькі. Мяліца i трапло был!. Вялікі Азярэцк. Лён мялі нь дзірвянную мяліцу. Закур'е. МЯЛКА ж. Тое ж. Вылежыцца ён [лён], а тады на ёўню сддзюць, а тады мнуць у мялку. Багданава. Лён у мялкі мялU прсілі, ткалі. Карпавічы. А была кругавая мялка, у дзве жмёні пьдаёш, удваём круціш i круціш, пака самнёцца. Валікі такія з зубамі: два ўнізу, бва навярху. Фасаўшчына. Мялкі был! з дзвюмя ручкумі. Вялікі Азярэцк. / арфа згарэла, i мялка згарэла, шшо сабой круцілі,! мая згарэла. Заазер'е. Мялкі дзервяныя был!, уручную мялі. Запруддзе, Апечкі, Баравікі, Буй. МЯЛЛЯ н. Адходы пры першаснай апрацоўцы лёну; мяленне. C пьт мяліцы мяльля. Дольдзева
Дадатковыя словы
адндй, асакў, біла, вўліцу, губў, дадўць, заазере, закуре, зарукў, зьлатўха, кбнім, крўглы, крўціш, ллянўю, лўбкі, мяжўем, мяканькаярўчка, навярхў, пайдў, рўчкумі, сабіраліўсё, уручнўю, ўнізў
1 👁