Мова Сенненшчыны: дыялектны слоўнік (2015). Том 1

л ЛЮБІЦІЛКА ж. Любіцельніца. Кіно любіцілка глядзёць. Закур'е. ЛЮБІЦЦА незак. Любіцца, кахацца, кахаць адзін аднаго. Малец з дзёўкай любяцца, i ён бярэць. Запруддзе. ЛЮБІЦЬ незак. 1. Любіць. A людзі любюцъ скот гудувацъ. Гарадзец. Ранты куры пат пёччым жылц памёт быў сухі, а лук любщь памёт. Алексінічы. Ерш любіць красныя, любщь мьтыля. Багданава. Грыбы ня любюцъ, як ходзіць хто. Пожанькі. 2. Кахаць. Дружьіць можна саўсякім, алюбіць аднаго. Канева. ЛЮБОВША ж. Нятлустае мяса. Ялавічыны, любдвіны зварыла. Баравікі. ЛЮБОВЫ прым. 1. Нятлусты. Любовоё мяса палямбіцы. Вялікі Азярэцк. Аднб любдвае, окарак за 50 рублёў. Нямойта. Любдвае мяса с къбана. Багданава. 2. н. Нятлустае сала, мяса. Прадавалі адное любовое: окарак, мяса ў ларку. Нямойта. ЛЮБОЎ ж. Каханне. Мянё мглы ізмяніл, / А я дура плакъла. / Палюбіла я другога, / Любду адзінакьва (з песні). Каралевічы. Нь любоў гэта нъ ръмашку зьгадьвьлі. Савінічы. ЛЮБУТА ж. Дабрыня, выгода. Любута цяпёр, сядзщь, цілівізар. Багданава. ЛЮБЫ прым. Любы. Дзёткі маё любыя. Багданава. Хадзг, любая, сюдьг. Ульянавічы. ЛЮБЕНБКІ ласк. Усё ўнукі любенькія, харошыя. Баравікі. Танечка, хадзі, мъя любенъка. Ульянавічы. ЛЮБЫ прым. Усякі. Пясдк [у печ, як робіш] насыпаіцца любы, а пра соль у нас i пьняція німа. Міцюкова. ЛЮДЗІ толькі мн. Людзі. A людзі здаровыя былі, a людзі пёлі, а цяпёр, як ваўкг. Пірашшалі людзёщ здзёлалі на свінёй. У людзёй тры дні празнуюць Купалу. Запруддзе. Я з людзьмі люблю, хай людзі будуць заўсёды ca мной. Гёта пісьмб хадзіла na людзях. Каралевічы. Сяджу з людзямі, хоць атдыхну. Ракаў Засценак. Hy\ a людзі ш людзям - i пашло. Леснікова. Людзям за крошачку хлёба работала. Кляпчэва. Людзі да яё хінуцца.. Па людзях хадзілі. Дуброўкі. I сваё зрдбіш i людзям. Закур'е. □ Свет ні бяз добрых людзёй. Гарадзец. □ Што блюдзём, то ўсё людзём. Забор'е. □ Гара з зарой ні сходзяцца, а людзі схддзяцца. Запруддзе. ЛЮДНЫ прым. Добры, чалавечны. □ Адна — i тая ні людна. Каралевічы. ЛЮДСКІ, ЛЮЦКІ прым. Людскі, чалавечы. А хто там люцкі — налъля съоралъся. Запруддзе. Люцкёя дзёці събяруцца. Міцюкова. О ЛЮДСКІ ПАРАДАК. Прыстойнасць, належнасць, чалавечнасць. Кап быў людскі пърадьк. Запруддзе. людцы, люццы, лютцы мн. Зварот да людзей. Людцы, пчолы зыдалі мянё. Кішуроўшчына. А люццы маё, я столькі праробіла. Запруддзе. Лютцы, хоць якую пасцілёну дайця ўкрыцца. Дуброўкі. ЛЮЛЬКА ж. Вісячая калыска, люлька. Люлька дзёлалася із дасдк, па вухах вяроўкі працязваліся i падвёшвалі. Манголія. Падвісная люлька была патчэпліна на вяроўках. Запруддзе. Люлька на падвёсе. Баравікі. Два сыны ажанатых, i дзве люлькі ў хаці вісіць: i жылц i ні давіліся. Самсоны. Люльку з сабою за плёчы, дзяцёнка ў люльку i іду ў поле. Цясішча. Люлькі ш раньшы былі, аппісаіцца i ў мокрым ляжыць. Заазер'е. Люлькі дзервянныя, начоўкі рабілі. Міцюкова. Бабы люльку нясьліў поля. Серкуці. ЛЮПІН м. Лубін. Люпін ідзёць для карду, труць на корам. Розмыслава. ЛЮСТРА н. Люстэрка. Хто зёркьла, хто люстра скажыць. Рэчкі