к кукушка, будзіць пакойнік (прыкмета). Розмыслава. Зязюля да Пітра кукуіць. Малы Азярэцк. Хоцъ кукуй, ні кукуй, зязюля, / Нямндшка ііябё кукувацъ, / 3 Вялгкадня да Пятра, / 3 пятровай ночанькі - ні аднагд дня (з песні). Вялікі Азярэцк, Запруддзе. Да Пятра зязюля кукущь, а послі Пятра ні дня (з назіранняў). Міцюкова. Л лк тдлькі пачынаіць кукувацъ зізюля, красіва. Гарадзец. Зязюля дужа ні кукувала. Ракаў Засценак. чуу кукушку? Кукуець, тяяды грдшы нада насгцъ у кармані (прыкмета). Міцюкова. КУКАЛЬ.ж. Куколь (расліна). Кукаль i гугаль - эта одно i тоя, як хто скажыць. Фасаўшчына. КУКІШ м. 1. Фіга. Кукіш — эта хвігу даў. Фасаўшчына. Мне сддзіць кукіш над нос. Дольдзева. Кукіш круціць. Багданава. 2. Пра нешта, памерам з кулак. C кукіш. Дольдзева. КУКЛА ж. 1. Жаночая прычоска. Куклы дзёлалі - въласы сціснуць, закруцюць i шнілек наторкаюцъ. Істушку ў касу, куклы круцглі. Гарадзец. 2. Звязаны пучок нязжатых каласоў, што пакідалі ў час дажынак жыта. Скруціш куклу i астаёцца на полі. Гарадзец. Куклу астуўлялі на полі на Купалу\ па ёй туды бабу якую здардваю къчаюць, кап жыта на лёта было. Вялікі Азярэцк. 3. Звязаны пучок жыта, які аддзяляе адну постаць жыта ад другой. Як апхддзщъ пдстацъ, зьвязваеш куклу. Гарадзец. 4. Скрутак, хатулёк. Вазмём у куклу солі, хлёба, крошку сала i тры къвылшы, тры жъщты, тры къласы. Багданава. КУКНУЦЬ зак. Пракукаваць адзін раз. Можа яшчэ кукніць рас зязюля. Ракаў Засценак. КУКСА ж. Кукса, астатак пакалечанай рукі. Кукса - ёслі няма ладдні. Фасаўшчына. Аднарукі - куксаў сусёда. Багданава. КУКУЛЬКА ж. ласк. Зязюля. Кукулька так ні кукуіць. Багданава. КУКУРАЧКІ мн. О НА КУКУРАЧКІ. Сагнуўшы ногі ў каленях. На кукурачкі сеў. Дольдзева. КУКУШКА ж. Зязюля. Як не з пустым карманам кукушку пачуеш — век будуць грошы (прыкмета). Нямойта, Розмыслава. Шла кукушка мша лёса, / А за нёю два балбёса, / Кук-мак, убірай адзін кулак (з дзіцячай лічылкі). Станюкі. КУКУШКА ж. Плямістая зязюлька (расліна). Кукушка сіненькім цвіцёць, астанецца таўкачык. Іна па пожнях расцёць. Нямойта. КУКШЬІН м. Збан. Цэлы кукшыняёц назбірала. Рассвет. КУЛАГА ж. 1. Салодкая страва з густазаваранай жытняй мукі; саладуха. Кулага - гэта ржаную муку густа размёшваюцъ, лёд ложаць i паліёшваецца, паставяць на загнёцце i саладжаіць, прыкіснець, відна, сладкая, всірьілі ў пёчы. Міцюкова. Аржаная мука i лёду\ кулага усаладжаецъ, укіснець i варуцъ. Марозаўка. 2. Густазвараная i падкалочаная страва з ячменных круп, бульбы i мяса. Бульбы начысцюць, ячмённыя крупы ўсыпюць, мяса крошку i ў печ. Янд там уварыцца, калатоўкай пакалоцяцъ, кулага густая станецъ, i смашна. Гарадзец. КУЛАК м. Багаты селянін-уласнік; кулак. Восім гіктараў зямлі было, якг ён кулак. Буй. У богатых кулакду служила. Самсоны. У нас кулакі якія былі: хадзілі ў лапцях, у бёлых штанях. Заазер'е. Кулак крэпкій, жывёць добра — так кьзалі. Запруддзе. КУЛАК м. Кісць рукі з прыгнутымі да далоні пальцамі; кулак. 0 КУЛАКОЎ НАДАВАЦЬ. Наштурхаць пад бок. Кулакду ньдьваў - эта пад бок. Фасаўшчына
Дадатковыя словы
аднарўкі, бўдзіць, бўдуць, бўльбы, гўгаль, гўста, дўжа, заазере, закрўцюць, касў, крўпы, крўціць, кукўець, кукўлька, кукўшка, кукўшку, кукўіць, кулакдў, кўкаль, кўклу, кўклы, кўкніць, кўкса, кўксаў, кўкіш, мукў, пачўеш, ржанўю, сблі, скрўціш, якўю, істўшку
4 👁