КЛЕЙКАСЦЬ ж. Клейкасць. Для клёйкасці жменю мукі ўсыпіш i праснакі пяклі ca шчаўлюка. Багданава. КЛЕНЧЫЦЬ незак. Кленчыць, ныць. Клёнчыць хто, ёслі каму што цяшка. Клёнчыць i хто жадны. Ня клёнчы, жьіва ты будзіш! Нямойта. КЛЕТКА ж. 1. Клетка. Клётка на птушак. Лавюцъ i ў клётку птушак пускаюць. Заазер'е. 2. Спосаб складвання колатых дроў. У клёткі рдунінькія дрдвы нада. Калг хпго дрдвы кладзёць, каб яны ні забурыліся, кладзёць клётку. Нямойта. Клёткай дрдвы складаюць. Фасаўшчына. КЛЁТАЧКА памянш. Невялікі чатырохвугольнік. Вырысуюць клётачкі i вышываюць. Запруддзе. КЛЕЦЬ ж. Свіран. Клець - пастрдика. У тую клець складаюць дабрд. Засікі, сьвіран звалі i клець - эта аднб. Заазер'е. У клёці ў дзьвірах дзірка, каты лазюць. Каралевічы. У клёці хлеп дзіржалі. Серкуці. Згонюць каласкі, саломіну, касцярдк ндсюць у клёці, у мёльніцу вазілі малоць насённе. Во тут стъяла клець наша. Гарадзец. Клёці ў кожнага былі. Разьбіта на засекі клець. Дабро ў засікі сыпалі ў клёціх, клёці былі. Вялікі Азярэцк. Адна аддала клець, здзёлалі з яё зімлянку. Мянюцева. Пака за стол садзіцца - у клеі{ь вядуць, маладзён вёў (звычай). Леснікі, Манголія, Мянюцева, Фасаўшчына. КЛЕЧАСТЫ прым. Клятчасты. Ёну клёчъстай рубасцы. Гарадзец. КЛЕШЧ м. Клешч. Клешч увапёцца, малінькі, можыць упіцца, кроў гіюць i сам разадмёцца. Жохава. Клешч ат'ёў пчол. Ці ёсць клешч - na пяць пчол бралі з ддмікаў, еазілі ў Сяннд, правяралі. Вялікі Азярэцк. Кляшчьі на тол навальеаліся. Багданава. Клешч завёўся, пчдлы прапалі. Латыгаль. Клешч садзіцца пад крылышкі [пчалы] i дуьиьщь, пахожы на лляное сёмя, сам малёнькі, а як быстра хддзіць. Клешч аканчацельна заёў тичол. Закур'е. КЛЕШЧЫ толькі мн. 1. Металічны інструмент у выглядзе шчыпцоў для заходу І трымання гарачага металу. У кузні клёшчы, малатдк, зубгла. Мянюцева. 2. Драўляная частка хамута. Клёшчы з дзёръва, балъшынство з бярозы дзёлаюць, с чачоткі. Гарадзец. 3. Прылада для выціскання алею. Алей ціснулі, клёшчы дзёлалі. Марозаўка. КЛЕШЧЫ мн. Клюшні. Рак клішчамі ўзяўся сваімі i дзяржыць. У рака клёшчы. Багданава. КЛЕЯНЫ дзеепрым. Заклеены. Галошы клёяныя, расклёіліся. Запруддзе. КЛЁН м. 1. Клён. Мязгуз клёна ссуць ifi смокчуць. Багданава. 2. Кляновы ліст. На кляну пяклі хлеб, дужа хардшы. Сукрэмна. КЛЁП м. 1. Адцягнутае ў час кляпання вастрыё касы. Вузенькі, ціраз у сю касу ддлжан быць ад пяткі да ндсіка клёп. На вдстрай [бабцы] лучша клёп атгіягаіцца. Нямойта. Клёпіць на бабцы, клёп адцягваіць - i навддзіць. Партизаны. Глядзёцъ трэба па клёпу, штоп клёп ішоў ат пяткі да наска рдунінька [тады каса лічыцца добра пакляпанай]. Леснікова, Фасаўшчына. 2. Лязо касы пасля кляпання. Клёп у касы хардшы. Нямойта. КЛЁПКА, КЛЕПКА ж. Клёпка. Клёпка - досачка, што састаўляецца бочка ці дзёшка. Багданава. Кубіл - ёта раньшы быў, што адзёжу складалі, во с такгх во клёпак. Нямойта. У пайку клёпкі i дно. Вялікі Азярэцк. Фугандм клёпкі дзёлалі. Міцюкова. КЛЕЦ, КЛЯЦ м. 1. Зуб у баране. Клёц — ёта раньшы быў у баранё. Дзірвяныя былг бароны, хто з дубу нацёшыць кляцду\ а тады скакдрдзщь. Нямойта. Кляцы
Дадатковыя словы
атёў, бўдзіш, вядўць, вўзенькі, дўжа, заазере, закуре, камў, касў, клянў, кляцдў, кўбіл, кўзні, лўчша, мязгўз, пастрдйка, птўшак, рдўнінька, рдўнінькія, тўю
2 👁