к КАССЁ н. Ручка (дзяржанне) у касе; касільна. Там къса біс късся, прасіў, кап ты пькліпаў. Запруддзе. Кассе - ёта ў касы. Фасаўшчына. Кассё з ёлкі дзёльлі. Леснікова, Манголія, Міцюкова. КАСТАЛОМ м. Касталом (трава). Касталом - высокая трава, лісце шырокае, расцёць i дзе ссоўваюць uimo, на шумётніках. Вялікі Азярэцк. КАСТАПРАЎ м. Кастапраў. Кастапраў тая бабушка. Розмыслава. КАСТРА, КАЙСТРА ж. Кастрыца. Лён мялі - кьстра высыпаіцца. Кьстра ўніз падала, калг мялі лён. Рэчкі. Нь пьталок ньцягвалі кастру, бумагай засцілалі. Кастра ляціць са льна, астаёцца кужаль. Кастры дадуць, так інаў Сібір дыляціць [лёгкая, ветрам знясе]. Багданава. Лён трапаць, i кастра атлятае, ляцёла, хлачкам атвальвалася. Партызаны. Лісця, апілкі, кастру сьіпалі на столь. Леснікова. 7яды ўбіраць стали калг кастра була з ільну. Вялікі Азярэцк. Вытрапіш лён, кастры не будзе. Гарадзец. Зьгьтьуляюць лёд i кастрби засыпюць. Нямойта. Кайстру выкідвали калі-нёбудзь на хату ўсыплець. Чуцькі. Kaŭcmpoŭ пьтсцілайім карові. Гарадок. КАСТРЫНКА памянш. Пдслі драчкі шчдткамі шчосывалі, нідзё ні кастрынкі, блісціць, эта кужаль. Дольдзева. КАСТРЫЦА ж. Toe ж. Кастрыца з лёну, лісцё, кап не сухое навёрх насцііалі [як крышу рабілі]. Леснікова. Кастрыцу на хату ўсыпюць. Чуцькі. КАСТЫЛІ мн.9 КАКТЬІЛЬ м. 1. Апора для чалавека пры хадзьбе; мыліца. На кастылях ідзёць, атнялі нагу. Гарадзец. У той хаці i цяпёр стаіць кактыль. Закур'е. 2. Папярочныя планкі, якія забіваюцца ў сцяну пры снаванні. Кастылі ў сцёну\ гвоздзи i снуём на сцяну. Апечкі. КАСУЛЯ ж. Казуля. У нас вядуцца зайцы, бёлкц ваўкі, харкі, ласкі, гьрньстац лісьц pbicU мядзвёдзц ласі, касулі, кьбаны. Сянно. КАСЦЁР, КАСЦЁР, КАСЦЯР м. Брыца, курынае проса (расліна). Касцёр расцёць у жыці, калі зімля няўдобраная. Касцёр - плоскі. Багданава. На пдлi касцёр радзіў, жыта дрэнная. Баравікі. Касцёр радзгу, дзе нізкія мясца. Чуцькі. Былі такія ніскія палц тады касцёр пърасцёць. Каралі, Гарадок, Станюкі. КАСЦЁР, КАСЦЯР м. Амеці, адходы пры малацьбе. Мы палучалі жмёню касцёру. Завёцца касцёр - хутшае дабрбі Нямойта. Касцёру гдлага дадуць, на вёцер пусці. Есці нічдга ні было, палучыш касцяру. A хлеп ачышчаны, агульны касцёр, ніякая зірна ні пьпьдала, толькі касцёр. Фасаўшчына. Касцяр — тыя атхддыў як ціпёр коням аддаюць, што ў ждрнаў ня лёзе. Багданава. Касцяру дзвёсце грам давалі. Касцяру давалі, картдшкі на трудадзёнь. Касцёр адлітаець, краска адлітаецьу жыта лджыцца кругом. Дольдзева. Хоць бы якдга касцяру далі. Цясішча. Дадуць касцяру, намёлеш, хлёба напячэш i ёлі. Запруддзе. КАСЦЯРОК памянш. Харошае далёка ляціць, бліжэй касцярок. Гарадзец. □ Касцёр-хлёбу падмасцёр. Розмыслава, Каралі. КАСЦЁР, КАЙСЦЁР м. Вогнішча. / Купала было: кастры палглг. Самсоны. На полехадзти палілі кастры тут. Гарадзец. Кайстры рьскладьвалі. Кішуроўшчына. КАСЦЯНКІ мн. Касцяніцы (ягады). У нас ё чарнщы, сунгцы, бруснщы, маліны, кьсцянкі, журавіны, дурніцы, жавіны. Кавалі, Заазер'е, Сяргейкі. КАСЦЯНЫ прым. 1. Моцны, крэпкі. Баіньку, ні лажыся c краіньку, / A лажыся лі сцяны, / Будзе зубік касцяны (з дзіцячай калыханкі). Багданава. 2. Прыгатаваны з касцей жывёлы. Як ёсць касцяная мука, сыпюць у дабрд, не стане курыца ліцца [выліўкі несці]. Запруддзе
Дадатковыя словы
агўльны, бўдзе, выкідвалй, вядўцца, гвоздзй, дадўць, заазере, закуре, зьгьтьўляюць, зўбік, кайстрў, кастрбй, кастрў, касцярбк, касцярў, касўлі, кўжаль, кўрыца, нагў, палўчыш, радзгў, сцянў, хўтшае, ільнў
2 👁