німа чым. Запруддзе. О ГОЛ ЯК САКОЛ. Дужа бедны, нічога не мае. Багданава. О РАБОТАЦЬ ЗА ГОЛЫ ТРУДАДЗЁНЬ. Праца без аплаты ці з невялікай аплатай. Рабдталі за голы трудадзёнь. На эты трудадзёнь палучалі ні бдлій пяцъ капёік у концы года i грам дзвёсця-дзвёсці, підзісят хлёба. Фасаўшчына. О НА ГОЛЫ ЖЫВОТ. Нашча. На голы жывот вьіпіла. Міцюкова. О прыйсці НА ГОЛЫ КАМЕНЬ. Там, дзе пуста, нічога няма. Спалілі ўсю дзярэўню - прышлі на голы камень жыць. Багданава. ГОЛЬ а ю. О ГОЛЬ ПЕРАКАТНАЯ. Галеча; спрадвечны бядняк. Был/ голь трыкатнъя ат вёку. Гэта голь перъкатнъя - бёднъя тькая. Запруддзе. ГОМАН м. Гоман, шумная размова. Нёйкі гдман у кватэры. У кваціры гдман. Дольдзева. Чую: усё гдман там. Неўгадава. ГОН м. Зямельны надзел, які арэцца. Узялл каня, прыняслг, на гон паставілі. Міцюкова. ГОШ мн. Старая мера ворнай зямлі; гоні. Тры гдні атсадзіла. Чуцькі. ГОНКА прысл. Хутка, шпарка. Вол жа гонка ні бяжыць. Каралевічы. Гонка нашла машина. Багданава. Гонка ідзёць. Вялікі Азярэцк. ГОНКІ прым. 1. Выносісты, высокі. Сасднка, іна гонка была. Багданава. 2. Хуткі, быстры, рухавы. Яна гонкая, я не саганюся за ей. Йна гднкъя баба, ima здаровъя, што біч [палка]. Запруддзе. 3. Хуткасны. «Ява» дужа гонкая. Багданава. 4. Тонкі, худы. Яна гонкая, ідзё - ад вётру шатаецца. Багданава. ГОНТ м. Гонта, дранка. Дзёлалі гонт с асгны крыць крышу, гонт нада драць. Во цяпёр ужо тднтаю хаты [крыюць]. Багданава. Гонтом крылі, шыфірам, шчаnoŭ, дранкой, бляхай крылі. Запруддзе. Гон там, дранкай крылі. Леснікі. Ну, гонт, дранка называіцца. Гонт стругаюць станком такт, шчапак назьіваіцца. Нямойта. Гонт — чуу, у нас жыў за ракою, у яго Тонтам [накрыта]. Манголія. ГОНТА ж. Тое ж. Багданава. ГОНЧЫ м. Ганчак, гончы сабака. Гднчы [сабака] пасёцъ карду. Баравікі. ГОП выкл. Хутка, імгненна скочыць. Кот - гоп у вакнд. Самсоны. Я — гоп на зямлю, ай, вдчачка выкачваецца. Партызаны. ГОПІКІ, ОПІКІ мн. 1. Перамёрзлая, перазімаваная бульба. Хддзім па пдлі, збіраем гэтыя гдпікі - бульбу лёташнюю. Кішуроўшчына. Збіралі na пдлі [пасля вайны] бульбінкі, звалі гдпікі, яны буйныя, алё засталіся на пдлі, мёрзлыя. Ракаў Засценак. Пдслі войны гълата, есъ хдчыцца, дык з гдпікаў пышкі рабілі. Заазер'е. 2. Страва (аладка, блін), прыгатаваная з перамёрзлай бульбы. Гдпікаў падясі панде станіць у людзёй. Ракаў Засценак. Гдпікі пяклі з мёрзлай бульбы. Дуброўкі. Траву рвалі абы-якую, таўклі бульбу гнілую - дпікі называліся. Рэчкі. ГОРА н. 1. Гора, бяда, няшчасце. Не аднд гора, дык другде: пальцы адрэзаў. Скдлька тут той жьізні астаёцца пажьіць, a ўсё гдра i гдра. Гдра заставіць, усяму навучыць. Гдра бываіць ні аднд, дык другое. Апечкі, Багданава. ГОРАЧКА памянш.-ласк. А-яй-яй, после вайны такде ж былд гдрачка! Запруддзе. 2. Клопат, турбота, цяжкасці. Трава спарыш дужа карашстая, выпалаць яё дык гдра. Гардзец. О ГОРА ПА ГОРУ. Пра бяду, што не пакідае чалавека. Гдра ёй па гдру: муж прапаў, унук напгусяў шкдле, біўся. Emaŭ жанчыне гора па гдру. Запруддзе. □ Ад гдра ні ў мдра — въда халддная. Каралевічы. □ Гдра з бяддю у абдымку хддзяць. Запруддзе. ГОРАД, ГОРАТ м. Горад. Тдлькі пь гарьдах асталіся цэрквы. Заазер'е. Hy; я пайшла на гдрът. Нямойта
Дадатковыя словы
абы-якўю, былі, бўльбу, бўльбы, бўльбінкі, гнілўю, дўжа, заазере, навўчыць, напгўсяў, травў, унўк, усямў
3 👁