КЛГІНУЦЬ, К£ТТНУЦЬ - зусім «дайсці», памерці, будучы ў зусім дрэнным становішчы. - Папаў у турму, стары дуранъ, там ён i катіе (кетіеj. КАПЫШЮ4ЦБ - ca злосцю адкідваць нагою што-небудзь ўбок. К КАПЦ/ІН - брудны чалавек; той, хто доўга i бесталкова кушмэрыцца на кухні ці ў якой працы. КАПЦЬ/- канцы каму-небудзь, часам мяркуемыя, капут. У КАРЛУКА - неахайная дзяўчына, жанчына. Д КЛСЛАЎКА - пасма валасоў, што навісла над ілбом, вачыма. КЛУКАЦБ - гаварыць (пагардл.). КАЎТЛЯК - прасохлы камяк бруду, што вісіць на чымсьці ці на кімнебудзь. Б КАЦМАЛУГА - неахайны, брудны чалавек. КЕШКАЦЦА - займацца па гаспадарцы, наводзіць парадак. - Стары амачъ і/элы дзень у хляве ўсё кешкаецца. К£ЎГАЦЬ, КЭЎГАЦЬ - пэцкаць. - Ён возіць, возіі/ь анучай na вакне, хоча выііерііі, але толькі, мабыць, скеўгае. Б, K. К£ЎКАЦЬ - ікаць. К£ЎКНУЦЬ - ікнуць; быць умомант задушаным. - Сабака быццам толькі даткнуўся да ката, а той ужо кеўкнуў. Б К/ДАЦЦА - гадавацца. - Малое нек неспадзеўкі з 'явілася, дак няхай i кідаецца. КІЖЛЛИ - мужчына (можа, плоскаступнёвы), у якога непрыгожая паKIJL4 - грыжа. У КІРГМЧ - з кірпатым, невялікім задраным носам. КІРПІНЕЦЬ - чымсьці настойліва займацца доўгія гадзіны, нават на шкоду сабе. - Над задачаю ўжо даўно кірпінее i ніяк нярэшыць. КЛ£УНЬІ - хліпкі, схільны да хваравітасці. КЛУБЬ/ - бакі тазу ў целе чалавека. - Яна вельмі ўжо зашырокая ў клубох: як сядзе - ледзь не наўсю канапу. К0ЎЧБІЦБ - есці што-небудзь, быццам гуму, доўга варушачы ходка. сківіцамі. Б Нацыянальная бібліятэка Беларусь