Матэрыялы для слоўніка народна-дыялектнай мовы (1960)

ДРАНКУ'ЛЬКА наз., ж., p. -i. Шрацінка, шрот. A ў гэным гаршчочку поўна дранкуляк было. ДРАПА'К наз., м., p. -a. Культыватар. Лёпі, чым драпаком, нічым зямлю ня вырабіш. ДРЫНГАЛЯСТЫ прым. Высокі i тонкі, з непрапарцыянальна доўгімі нагамі. ДУ'НЬДЗІЦЬ дзеясл., -іш, -іць, неперах., незак., іраніч. Ссаць. Як бычок, дуньдзя. ДЗЮ'ДЗЯ наз., ж., p. -i, з дзіцячае лексікі. Свіння. Вунь дзюткі ходзяць... Пбидзім дзютак пасьвіць. ЖА7ІІЦЦА дзеясл., -юся, -ішся, незак. Скардзіцца. Думайіш, я табё дарую? Пайду пажалюся. ЖАЛУБА'ЦЬ дзеясл., -ю, еш, перах., незак., ацэначназніж альн. Піць. Дабраліся да гладыша й выжалубалі ўсё да дна... ЖЬІГУ'Н наз., м., p. -d. Няўрымслівы чалавек, вечна неспакойны, нават без прычыны. Мэнка ж жыгуном c тым, кідайіцца бяс толку. ЗАВІНУ'ЦЦА дзеясл., -ўся, -ёшся, зак. Прылежна ўзяцца за працу. Завінуліся, дык як бач скончылі... ЗАДЭ'ЧЫЦЬ дзеясл., -ч-у, -ч-ыш, неперах., зак. Закінуць, згубіць. I сам ня ведаю, дзе сваю шапку задэчыў? ЗАЖЭТЛІЦЬ дзеясл., -ю, -іш, неперах., зак. Моцна за.хацець. Вот жа зажэгліў малы гармонік купіць. ЗАКАЯ'ННЫ прым. Упарты, злосны. ЗАЛО'ЖНІК наз., м., p. -a. Паліца пры сцяне для лыжак, місак i інш. Нош?... Паглядзі, ў заложніку павшен быць... ЗАМО'РАК наз., м., p. -рк-а. Жывая істота або расліна ці зерне, не здольныя развівацца i жыць. Гэта ўжо ні куранё, a заморак нейкі. ЗАРЫВА'ЦЬ дзеясл., -e, неперах., незак. Пераставаць даіцда (пра карову). Яна й добрая карбука, толькі зарывая на дбуга. ЗАСТАРО'НАК наз., м., p. -нк-а. Адгарюджаная невысокай сцяной частка гумна, дзе складаецца збожжа. У адным застаронку зложым жыта, a ў другім—ячмёнь, авёс... ЗАУЧАРЫ'Х прыслоўе. Пазаўчора. Мусі'ць заўчарых яна сама тут была. ЗА'ЯЧАЯ КАПУ'СТА. У вымаўленні: заячая i зайчая капуста. Лясная расліна (oxalis acetosella). У бла