кам жаба. Спалучэнне «апоўзлая жаба» абазначае нікчэмнасць. АСЕ'ЛІЦА наз., ж., p. -ы. Гароды, размешчаныя на вільготнай глебе воддаль ад вёскі. На аселіцы звычайна расце капуста, часам i каноплі. Параўн.: аселіца i сяло, сяліба. Схаджу наламлю капусьніку ў аселіцы. Параўн.: Вятры Табуны белагрывыя гоняць Па бяскрайніх прасторах Сцюдзёных палёў i аселіц... П. Панчанка, Выбр. тв., 1956, стар. 46. Я бадзяўся каля аселіц Да вячэрняй зары (Там жа, стар. 185). АСПАДНГЦА наз., ж., p. -ы. Спадніца. Аспадніца ў яе лоўкая. АСТУПГЦЦА дзеясл., -пл-юся, -ішся, зак Адыйсці ў бок ад святла (ад акна), якое раней закрываў сабою. Аступіся ат вакна, а то стаў, як засланка, нічога ня відна. АТВЕ'ДАЦЬ (адвёдаць) дзеясл., -ю, -еш, перах., зак. Наведаць, праведаць каго-н. ATBETKI назтолькі ў мн. Наведанне жанчыны, якая нядаўна нарадзіла дзіця; адведзіны. Зьбіраюся ў нядзёлю схадзіць у атвёткі к Натальлі. V атвётках была. АТГА'НІЦЬ (адганіць) д з е я с л -ю, -іш, перах., зак. Ганячы, адгаварыць рабіць што-н. Хацёла купіць тэй мацёрыйі, алі мне атганілі. АТКВІЦГЦЬ дзеясл., -іць, неперах.у зак. Згубіць апетыт да якой-небудзь стравы. Даюць дзіцяці ўсё манку ды манку, дзіва што атквіціць. АТО'ЖЬІЛАК наз.ч м., p. -a. Сцябло расліны ў самым пачатку яго развіцця не з зерня, a з кораня. Дуп пусьціў атожылкіАТМА7ІКУ прысл. 3 маленства, з малых год. Ён у мянё атмалку такі западлівы. АТО'ПАК наз., м., p. -пк-а. Зношаны абутак. АТСТРО'ЙІЦЬ (адстроіць) дзеясл., -/о, -іш, перах., закАдбудаваць. Школу атстройілі. АШКЬГРА выкл. Ашкыра (на авечак) у хлёў. Шкыра куды! БАБГНКІ «аз., толькі ў мн. Пачастунак, гулянка, якая спраўляецца бацькамі з выпадку нараджэння дзіцяці. Калі родзіцца дзіця, у нас спачатку спраў
Дадатковыя словы
атведаць, атганіць, атожьілак, атопак, атстройіць
3 👁