САША' наз.у ж., р. -ы. Шаша. Камёньня на сашу вазілі цэлы гот. Доўга на сашэ ажыдалі машыны. САЮ'СКА (саюзка) наз., ж., р. -i. Скура, якая пры рамонце абутку нашываецца на перад, насок бота. Пірады был! слабыя— саюскі даў. CE'MIHKA (сёменка) назж., p. -i, мн. няма. Насенная бульба. Трохі йішчэ асталось сёмінкі. Побач насёнка (гл.). СІВЕ'Ц наз., м.у p. -ўц-ў. Жорсткая лугавая трава, якая звычайна расце на пясчаных месцах. На Пісках толькі сівёц i расьцёць. C паўвоза сіўцу адбіў (накасіў). Параўн.: Ужо каса мая Прытупілася: Не бярэ сіўцу, Замарылася (Я. Купала, Выбр. тв., 1946, стар. 332); ціпец. Глускі р-н, Капаткевіцкі p-ii; пясьсюк. Чарное Горацкага р-на. СІЛКО'М прысл. Сілаю, прымусам, гвалтам. Hi хацёў ісьці, дык сілком прывялі. Сілком ні заставіш ёсьці. СКА'ПКА (скабка) назж., p. -i. Стрэмка. Загнала ў паліц скапку, дяпёр нарваў. Радзей ужываецца стрэмка. СКА'ПАЧ наз.у м., p. -а. Прылада з двума (ці трыма) загнутымі зубамі, якой скідаюць (скопваюць) гной з воза. Зьбёгай прынясі скапач. Забыўся скапач i рукамі ськідаваў (гной). Параўн.: скопавіч, крук. Трасцяніца Барысаўскага р-на; скопіч. Вязычын Асіповіцкага р-на. СКАРАСЬПЕ'ЛКА (скараспёлка) ш., ж., p. -к-і. Toe, што i спешка (гл. 2). СКЛЕ'ЗІНЬ (склёзень) наз., м., p. -зн-я. Пра слабую, худую (звычайна маладую) істоту. Сёліта дык склёзьня нёйкага цяліла (карова). СКУЛ-ГЦЦА дзеясл., -юся} -ішся, законч. Зваліцца (кулём) адкуль-небудзь. Рас дык сь пёчы скуліўся (хлопчык). Таптала вос i скулілась на зямлю. СЛО'ЙІК (слбік) наз.у м., p. -а. Невялікая шкляная банка ці гліняны гладышык. У слбиіку вада нанач стайіць. СО'БІЦЬ дзеясл., безасаб. Звычайна ўжываецца форма собіла—безасаб. у значэнні выказніка. Трапілася, выпала, здарылася. Як табё собіла гэта? Так разрэзаў нагу. Дзе ш гэта собіла вам дастаць машынку? 4 Зак