ШВЭ'НДАЦЬ дзеясл., -ю, ~еш, неперах., незак. Хадзіць без толку, бадзяцца без патрэбы. Пятровічы. ШТАНДА'РА наз., ж., p. -ы., мн.—штандары. Апорныя слупы, звычайна дубовыя, на якія ставяць будынак. Дубовыя штандары i ў зямлі дбуга стаяць. Язвін. ШУ'ЯДЗЬ наз., ж., p. -i. Пражорлівая сям'я, кампанія, насякомыя. Стужкі. ШЧАКЕТ наз м., p. -y. Агарожа з дошак або колля. Сад загарадзіў высокім шчакётам. Мольча. ШЧА'НЬ наз., м., p. -я. Дзежка, у якой квасяць капусту, соляць агуркі. Засмалі шчань, каб ні пацёк. Казлоўка. ШЧЬГК наз., м., p. a. Вяршыня (вершаліна) дрэва. Насёк шчыкоў на дровы. Расава. Ca шчыкбу хлеў паставіў. Ракшын. Страх, колькі шчыкаўя па лёсі валяяцца. Мольча. КУШКА1 наз., ж p. -i. 1. Вадкая страва з рыбы, бульбы, грыбоў i інш. Наварыла бульбы з юшкай. Ю'ШКА2 наз., ж., р. -i. Засаўка, закрывалка ў коміне. Я'ДРАНЫ прым. Буйны, яркі, прыметны, адменны; ядраны кол ас—буйны, каласісты; ядраныя крупы— цэлыя, нясечаныя; ядраная раніца— пагодлівая, росная, марозная, з халадком. Ячмень ядраны, то й выхад добры. Язвін. Параўн.: Як выйшла ядранай роснай раніцай раць дзябёлых касцоў.., закіпела вясёлая, дружная праца. Міхась Зарэцкі. Сцежкі-дарожкі, 1959, стар. 132. ЯЛЮГА' наз., ж., р. Ч. Густы балотны зараснік, на ўзбярэжжы якога расце ельнік. У той ялюзё лас! хаваюцца. Расава. Абдумаўся ў сьвіныя галасы. Расава. Асшавы дух (дровы асінавыя), казліны пух—дык вылязя дух. Дуброва. А кадук ягб ведая, чагб ён хоча. Пятровічы. Бог карая, а сам ліха робіць. Чыркавічы. Было б сала, а кубял знойдзяцца. Чыркавічы. Вырас пад нёба, а дурань як трэба. Расава. Дзе бёрда ні ходзіць, там вёцяр ні шкодзіць. Параўн.: світка (тчэцца) i кажух (не тчэцца). Расава
Дадатковыя словы
p.>a, абдўмаўся, бўльбы, дбўга, дрбвы, дўрань, кадўк, кблькі, кўбял, рббіць, сямя, хбдзіць, хбча, швэндаць, шкбдзіць, штандара, шуядзь, шчыкбў
2 👁