лена шчыльна клалася на ніжняе. Прудок, Чыркавічы. ДРУ'К I ДРУЧО'К наз., м., р. -а. Прылада, пры дапамозе якой падымаюць цяжар. Калоду дручком падважваюць. Здудзічы. ДЗЕ'ЙКАЦЬ дзеясл., -е, неперах., незак. Гаварыць, перадаваць чуткі. Дзёйкаюць, што лёта будзя дажджлівая. Мольча. ДЗЫБА'ТЫ прым. Войстры, высокі, ходзщь на цыпачках. Казлоўка. ДЗЯ'ДНА наз., ж., р. -ы. Жонка дзядзькі. Дзядна прасша, каб Антоля памагла кроены аснаваць. Мольча. ДЗЯ'ТЛАВША наз., ж,, р. -ы. Дзікая канюшына. Расава. ДЗЯ'ТЛАУКА наз., ж., р. -i. Дзікая канюшына. Мольча, Дуброва. Гл. дзятлавіна. ДЗЯТЛО'УНІК наз., м., р. -у. Дзікая канюшына. Казлоўка. Гл. дзятлавіна, дзятлаўка. ЖАК наз., м., р. -а. Прылада для лоўлі рыбы. Жаке трэба схадзіць паглядзёць. Чыркавічы. У двух жакох шчучкі былі, у трэцім—адна драбяза. Здудзічы. ЖЛУ'КТА наз., н., р. -а. Кадушка, у якой золіцца бялізна. Пераноснае: п'яніца. Праз жлукта пройдзя —пабялёя. Чыркавічы. Hi суй носу ні ў сваё жлукта. Дуброва. ЖАУНА' наз., ж., р. -ы. Жоўты дзяцел. У вульлё ўнадзілася жаўна. Чыркавічы. ЗАКО'ТА наз., ою., р. -и. Прыстасаванне для лоўлі рыбы: рэчка ці канава перагароджваецца каламі, якія забіваюцца ў дно, а на глыбокім месцы пакідаецца прасвет, куды ставяць нерат або жак (гл.). Расава. Параўн.: ез. Ф. Янкоўскі. Дыялектны слоўнік, 1959. ЗАЛО'БАК наз., м., р. -бк-а. Франтон. Чыркавічы. ЗАХВЩО'НЫ прым. Заўзяты. прыдзірлівы, упарты, нахабны, дураслівы. Дуброва. ЗАЦЕ'ПЛЩЬ дзеясл., -ю, -іш, перах., зак. Нагрэць печ у ёўні. Наставіў лену й еўню зацёпліў. Мольча. ЗА'ЯДЗЬ наз., ж., р. 4. Розныя насякомыя (мухі, авадні, камары, мошкі), якія кусаюць жывёлу. Ад зая
Дадатковыя словы
антбля, бўдзя, дзейкаць, дзыбаты, дзятлавша, дзятлаука, дзятлоунік, друк, дручок, жакбх, жлўк, жлўкта, закота, залобак, захвщоны, зацеплщь, заядзь, калбду, пяніца, сўй, шчўчкі
1 👁