наваты кусок скасілі. У ягб ланнаваты абмежак ёсь, i трава добрая. ЛА'ДНЫ i ЛА'ННЬІ прым. Не малы, даволі вялікі. А ужо ладны ў ягб кабан. Ланны клубок (нітак) быў, i дзе ён дзёўся? ЛАЗІНА' наз., ж., р. -ы. Лазовая галіна, лазовы дубец. Выламі хоць лазіну, а то паганяць (каня) німа чым. ЛАМА'КА наз., агульн., р. -i. 1. Прылада, амаль непрыгодная да ўжывання. Німа як араць, так! ламака (плуг). 2. Пераносн.: чалавек, які не ўмее нічога рабіць. Такая ш ламака, кап табё што зрабщь, аш... ЛАПАТА'ЦЬ дзеясл., -у, -аш, неперах., незак. Гаварыць многа i без сэнсу, балбатаць, барабаніць языком. Лапатала с паўчаса, а што к чаму, я так i ні паніла. ЛАПУ'Н наз., м., р. -а. Мёрзлая бульбіна, якая перазімавала на полі. Вайнби людзі й лапуны елі. Бульбу ні адаралі лётась — на бульбянішчы ла пуноў многа. ЛАТНО' прысл. Выгадна, вельмі добра, зручна. Латнб табё: матка дома, работу ўсю паробіць. ЛАУЧЭ'Й прысл. Лепш, зручней. На гэтай пожні лаўчэй касщь: места рбуная, курганбу німа. ЛА'ХАЦЬ дзеясл., -а-ю, -а-еш, неперах., незак. Бегаць у пошуках (чаго-небудзь). ЛАХУ'ДРА наз., а г у л ь н p. -ы. Неахайны, апушчаны чалавек. Hi знайіш гэнай лахудры? Калі йіна што зрабіла талковая? ЛЁ'ХА наз., ж., p. -L Адтуліна, шчыліна. У сьцянё лёхі... Вёцір дзьмёць. ЛІНА'ЦЬ дзеясл., -еш, -e, неперах., незак. Ліняць, мяняць поўсць, шэрсць (пра жывёлу). Hi бярыся рукамі — сабака лінайіць. ЛСУПАУКА наз., ж., p. -i. Шчэрбіна на лязеў касы. Сколькі кашу, a лопаўка ніяк ня сходзіць... Ці ш каса будзіць касіць, калі на ёй адны лопаўкі. ЛУ'ПІНА наз., ж., p. -ы, у мн.— лупы. Губа. Ужо й лупы надуў. ЛУПГЦЬ дзеясл., -пл~ю, -іш, перах., незак. Toe, што
Дадатковыя словы
бўдзіць, бўльбу, вайнбй, кашў, курганбў, лазінў, ланньі, лапатаць, лаучэй, лахаць, лахудра, лахўдры, лбпаўка, лупіна, лёха, лінаць, лўпы, мнбга, надўў, парббіць, пбжні, рбўная, скблькі, схбдзіць, талкбвая, чамў
0 👁