нада насёч. 2. Доўгая лазіна з завязаным верхам, ставіцца на лузе i абазначае, што на гэтым месцы забараняецца пасвіць жывёлу. На асёліцы пасьціць ня можна: стораш вітку паставіў. ВЬГВАРАЦЬ наз., ж., p. -i. Вывернутае з карэннямі дрэва. У гушчары пад выварацьцю ваўкі перш пладзіліся. ВЬГСАКА прысл. Высока. Самалёты гудзяць... Нёдзя высака паляцёлі. Наштб шпакбуніцу высака ставіць? ВЬГСТРАНЧЫЦЬ дзеясл., -y, -ыш, неперах., зак. Вельмі дагадзіць ва ўсім. Дзё ты яму выстранчыш! ВЬГШЧАРЫЦЦА дзеясл., -уся, -ышся, зак. Груба сказаць. Ён часта вышчырайіцца на ягб. ВЬГЮДЗГАЦЬ дзеясл., -ю, -еш, перах., зак. Вымараць, закаравіць. Дзе гота рубашку выюдзгаў? ВЫЯ'УНА прысл. Выразна, голасна, громка. У йіх радзіва ні выяўна гаворыць. Гавары выяўна. ВЫЯ'УНЫ прым. Выразны, голасны, громкі. Паціфон выяўны, за вярсту чуваць было. ВЯЗЬМО' наз., н., p. -а. Вязьмом звязваюць снапы. На вязьмб саломы ні хваціла. ВЯРШЬГНКА назж., p. -i, мн. няма. Вяршкі, смятанка. Малакб ні ў халонным мёсьці стаяла—вяршынкі саўсем мала. ВЯ'СКА назж., p. Сена, салома, канюшына, увязаныя ў рэзьгіні ці ў вяроўку, лейцы. Яшчэ вяску саломы прынясу й хваціць на пацьсьцілку. ГАБЭ7ІІК наз., м., p. -a. Гэблік. Хоць ніважны, алі свой габэлік ёсь. ГАЛАМЬГЗЫ прым. Галамызым называюць чалавека, у якога валасы на барадзе растуць чубкамі. Ён галамызы: на барадзё дзе пуста, а дзе густа. ГАРГА'РА назж., p. -ы. Што-небудзь вялікае, незвычайна вялікае. Гаргару такую паставіў (пра хату). ГАРЭ'ЛІК наз., м., p. -y i -a. Выгаралы ўчастак лесу. На гарэліку дроў многа сухіх. Трэба нарэзаць... ГІГЕ'ЛЬ наз., м., p. -ю, у лш.—гігялі. Хвошч. На папары гігялі пусьціліся расьці. ГРАБІДЛСУ н а з н., p. -а. Ручка ў граблях. Грабідлб старбя было—зламалася
Дадатковыя словы
выяуна, выяуны, вярстў, вяска, гавбрыць, гаргара, гбта, гігель, гўста, мнбга, паціфбн, прынясў, пўста, салбмы, стбраш, такўю, халбнным, шпакбўніцу, ямў
0 👁