стасавацца жьщь на новым месцы. Асталююцца й будуць добра жыць: места добрая й соткі добрый. АСТРЫЖО'НАК паз., м., p. -y i -a. Асяродак (y хвоі). Гэныя астрыжонкі на рамы пойдуць. На распалку астрыжонкаў сухіх насячы. АСЬВЕ'Р н а з м „ p. -a. Частка збудавання пры студні — доўгае бервяно, да ад'наго яго канца прымацавана жэрдка з крукам (на які чапляюць вядро), а да другога — цяжар. Асьвёр ні папраўліны. Нёкалі зваліцца—людзёй пазабівайіць. АСЬЛЯПЕ'НЬ наз., м., p. -я. Сляпень. Карбу пара да* моў гнаць: асьляпні зайідаюць. АТО'ЖАЛЬЛЯ наз., p. -я, зб. Маладыя парасткі, якія вырастаюць з кораня ці ствала засохлага дрэва. Параўн.: жыла. Сухая йігрушына атожальля пусьціла. АТЬГМАЛКА наз., ж., p. Toe, што i стаўлянка (гл.). Мусіць ля вогнішча атымалку кінула. Атымалку ні кідай, нясі ў хату. АХАПЕ'НЬ наз., м., p. -я. Вялікі ахапак (чаго-небудзь). Добры ахапёнь яшчэ нада (дроў), калі ня болі. АХРАЛГЯ наз., н.} p. -я, зб., мн. няма. Трава для свіней. Сьсячэш ахрап'я сьвіньням пат паўдзён. АЧА'ХНУЦЬ дзеясл., -y, -еш, неперах., зак. Астыць. Дужа гарачы чай. Ніхай трохі ачахніць. БАГАТЬГР н а з м., p. -а. Вагаты чалавек. Грошы прапівайіць... падумайіш, багатыр найшбуся. БАЙДА'Н наз., м., p. -а. Так называюць месца на ceнажаці, дзе расце маленькі густы сівец (гл.), а іншая трава не расце. Hi знаю, як i скасінь той байдан. Гэны байдан толькі з расіцай прыдзіцца касіць. БА'НЬКА наз., ж., p. -i. Цыліндрычнае колца, якім прымацоўваецца каса да касся. Вбзьміш касу, што зь мёднай банькай. Добрую баньку дастаў. БАРА'Н наз., м., p. -d. Фуганак. У Мішы барана ўзяў, будзім дошкі габліваць. БАСЬЦЯ'КА наз., агульн,p. -i, зняважл. Чалавек, які бадзяецца без патрэбы, валацуга. Такога басьцяку й сьвёт ні знаў
Дадатковыя словы
аднаго, астрыжонак, асьвер, асьляпень, атбжальля, ахапень, ахрапя, ачахнуць, басьцяка, бўдзім, бўдуць, вбгнішча, грбшы, дбшкі, дўжа, йігрўшына, карбў, касў, мўсіць, найшбўся, падўмайіш, сбткі, такбга, тблькі, трбхі
6 👁