РСУШВА наз., ж., p. -ы. Карункі, якія ўшываюцца ў навалочкі ці настольнікі. Ганя добрыя рошвы можа зрабіць, як захоча. РУ'МЗА наз., агульн., p. -ы. Урадзілася некая румза. РУ'МЗАЦЬ дзеясл., -а-ю, a-eiu, неперах., незак. Плакаць. Мая ш, як двойку палучыць, дак дзёнь румзаць будзя. РУЧА'ЙКА наз., ж., p. -i. Верацяно з напрадзенымі на яго ніткамі. Ручайку якую вывяду за вёчар. РЭ'ХВА наз., ж., p. -ы. Цыліндрычнае колца, пры да~ памозе якога прымацоўваецца каса да касся. Новую рэхву зрабіў Хвёдзік, але вялікаватая. Параўн.: банька. Ф. Янкоўскі, Дыялектны слоўнік, 1959. РЭ'ШАТА наз., н., p. -a. Надзвычай рздкае сіта. Я сваю квахтуху ў склеп пасадзіла, рэшатам навярнула. СЕ'МАЧКІ наз., p. -ак, ужываецца звычайна ў мн. Насенне сланечніку i гарбузоў. Ці то восянь такая, але ш усё сёмачкі пустыя. CITKO' наз., н p. -a. Вельмі густое сіта. Сіткб ўзяўся рабіць, але ш сётачкі ніяк ні знайду. СКАРАСЬПЕ'ЙКА наз., ж p. -i. Гатунак бульбы. Скарасьпёйкі думала пасадзіць c кошык. СКАРО'ДЗІЦЬ дзеясл., -дж-у, -дз-іш, перах., незак Баранаваць. Вбсім чалавёк лубін скародзілі. СКЛЕП наз., м./р. -a. Цэментаваны пограб. Цяпёр вада нёшта патходзіць стала ў мой склеп. CKHA'PA наз., агульн., p. -ы. Скупы чалавек. У гётай скнары гразі с-пад нохця ні дастаняш. СКРЭЪЛА наз., н., р. -а. Металічная шчотка для чысткі коней. Німа скрэбла, та хоць саломкаю пачысьціў бы. СПРУЖЫНО'УКА наз., ж., p. -i. Прылада для культывацыі глебы. СПУСТ наз., м., р. -а. Фуганак. Якрас спуста ні ўзяў с сабою. Параўн.: спуск. Ф. Янкоўскі, Дыялектны слоўнік, 1959. ССЬГПКА наз., ж., p. -i. Мяшочак, у які насыпаецца пер'е. Дборага тавару на ссыпкі прывёс лавачнік. Параўн.: насыпка. Клетнае, Глускага раёна. СТО'ЛБІК наз., м., р. -а. Трубка (печка). Столбік прапаліць трэба
Дадатковыя словы
ckhapa, бўдзя, вбсянь, дббрага, дббрыя, захбча, знайдў, кбшык, квахтўху, лўбін, навярнўла, нбхця, палўчыць, патхбдзіць, пере, ручайка, рэхва, рўмза, рўмзаць, салбмкаю, семачкі, скарасьпейка, скарбдзілі, скародзіць, спружыноука, спўста, стблбік, якўю
7 👁