іІраз дзьве нядзёлі ўліўны, што па пахі ў вадзё сядзёлі мы ў тым лёся. Сів. УЛО'ННЕ (улоньне) ніяк. Бярэма. Цэлае ўлоньне дроў набрала. P. Ч. УЛУ'КАТКУ (улукатку) прысл. Зігзагам. Чаму ён пашоў улукатку, можа яму дрэнна? Цар. УЛЯПГЦЦА (уляшцца), -ю-ся, -іш-ся; зак. тр. Ухапіцда. А ён як улёпіцца за Міхася. В. B. УМАЧЬГЦЬ (умачыць), -y -ыш; зак. тр. Вымачыць. Рыбаловы пад раініцу умачылі ўсю вопратку. Узгур. УМЕ'СТА (умёста) прысл. Разам. Усё прыівёзенае скінулі ўмёста. Узгур. УМЕ'ТНІК (умётнік) мужч. Ток. От мы сёньня c сьвякрухаю так ухадзі'ліся на ўмётніку, што чуць дамбу прышлі. P. Ч. УМЕ'ЦЦЕ (умёцьця) ніяк. Амецце. Трэба ўмёдьця запарыць у цэбры. P. Ч. УМЕ'ЦЦІ (умёцьці) толькі мн. Мякіна. Трэба ўмёцьці задарыць карові. P. Ч, УПАДАБА'ДЦА (упадабацца). Спадабацца. Мая ня вёстка ўсім упадабалася. Кам. УПАКА'Т (упакат) прысл. Адзін каля аднаго. Спалі яны на сёня упакат, а Пёцька нават на галаву Тблькіную ўссунуўся. Неж. УПАЛГЦЬ (упалгць), -ю, -іш; зак. тр. Зрабіць, сказаць нешта смешнае. ён тут такое ўпаліў, што ўсе сьмяяліся модна i Марылю спудзілі. Хал. УПЕФАД (упёрат) прысл. Спачатку. Упёрат, як толькі пажаніліся — сварыліея, a цяпёр дружна жызуць. Кам. УПЕФЦІ (упёрці), -y, -эш; зак. тр. З'есці. Упёр чыгун капусты i мала яму. Кам. УПЛЕ'Т (уплёт) мужч. Каснік. Як злягла я, рабілі рапарацыю, дык маёй Анюсьцы i ўплётаў ні было каму ўплясьці. Бапця завяжыць уплёт за лаему сьпёраду й так хадзіла. Заб
Дадатковыя словы
вбпратку, галавў, гўн, дамбў, дрўжна, жызўць, зесці, камў, капўсты, карбві, рыбалбвы, спўдзілі, сьвякрўхаю, улонне, улўкатку, уместа, уметнік, умецце, умецці, упадабадца, уплет, ухадзіліся, чамў, ўссўнуўся
8 👁