ГО'РНАСЦЬ (го'рнасць) жан. Крыўда. Така'я міне' го'рнасць ахапіла', што я чудь ні запла'кала. Цял. ГОРСЦЬ (горсьдь) жан. Жменя. Дава'лі нам го'рсьць прыгарэ'лай пшані'цы. В. B. ГОФШЧЫК (го'ршчык) мужч. Гаршчок. Вось гэ'тага го'ршчыка ў нас на ўсю сямю' хвата'я. Пяр. ГРАБЕ'ЛЬКІ (грабе'лькі) толькі ў мн., бат. Першацвет. Грабе'лькі— дро'бная траві'чка, па даро'гах paсту'ць. P. Л. ГРАБЛГШЧА (граблі'шча) ніяк. Доўгая палка, на якую надзяюцца граблі. У гра'блях до'ўгая па'лка — граблі'шча заве'цца. Рат. ГРА'ДКА (гра'тка) жан. Паліца для пасуды. Не пакіда'й тале'ркі на стале', паста'ў на гра'тку/ а то кот ські'не. Заям. ГРАДУ'С (граду'с) мужч. 1. Радок (бульбы). Мы сё'ньня мно'го нарабі'лі, до'бро завіха'лі — чатырна'ццаць граду'саў вы'бралі бу'льбы. Cae. 2. Баразна. Не'як жа ўпра'віліся, адзі'н граду'с бу'льбы застало'ся вы'капаць. Сл. ГРА'КНУЦЬ (гра'кнуць), -ну, -еш; зак. тр. Моцна ўдарыць што-небудзь аб зямлю. A ён як гра'кне. тале'рку ды як закрычы'ць! Малм. ГРАМАЗДА' (грамазда') жан. Кілька. Схадзі'ла б у кра'му, чу'ла я, што ўчо'ра прыве'злі грамазду' ў тама'це. Хом. ГРА'ТАУКА (гра'таўка) жан. Гл. градка. Паўлю'к, бяры' з гра'таўкі лы'жку ды хутчэ'й садзі'ся сьне'даць. B. B. ГРА'ЦА (гра'ца) жан. Матыка. Ма'ці, вунь, гра'ду ўзяла' i ў агаро'т пайшла'. А ты што? Верх. ГРАЦКО'УЕ (грацко'ўя) зборн. Салома абмалочан-ай грэчкі. 3 грацкоўя до'брая се'чка, яе каро'вы яду'ць i сьвіня'. Цял
Дадатковыя словы
paстуць, агарот, адзін, выбралі, выкапаць, горнасць, горсьць, горшчык, горшчыка, грабелькі, граблях, граблішча, градус, градусаў, гракне, гракнуць, гратаука, гратаўка, гратаўкі, гратка, граткуі, граца, грацко^я, грацкоуе, гэтага, давалі, дарогах, добрая, добро, дробная, завецца, завіхалі, закрычыць, заплакала, засталося, каровы, краму, лыжку, маці, много, нарабілі, неяк, пакідай, пастаў, паўлюк, прывезлі, прыгарэлай, пшаніцы, садзіся, сечка, схадзіла, ськіне, сьнедаць, сёньня, такая, талерку, талеркі, тамаце, травічка, хватая, хутчэй, чатырнаццаць, чула, ядуць, ўправіліся, ўчора
8 👁