ШКІРЭ'ДЗЬ (шкірэ'дзь) жан., зневаж. Нікчэмны чалавек. Гэ'ту шкірэ'дзь у вё'сцы i слу'хадь ніхто' не хо'ча, а ты з ім ду'маеш спра'ву рабі'ць. Уз. ШКЛУ'ННЕ (шклу'ньне) ніяк., зневаж. Рэчы. Забірв'й сваё' шклу'ньне ды ідзі' атсю'ль, бес цябе' до'бра пражыву'. Слаб. ШКРЫ'НДАЦЬ (шіЮры'ндаць), -ю, -еш; незак. тр. Часта хадзіць туды-сюды. Ой, ня шікры'ндай, чу'еш, пасядзі' во. Хал. ШКРЭ'БАЛА (шкрэ'бала) агульн., зневаж. Непаваротлівы чалавек. Спо'зьнімся ш, зьбіра'йся хутчэ'й, шкрэ'бала. Слаб. ШКУРА'ЦІК (шкура'цік) мужч., памянш.-ласк. ад шкурат — дэрмацін. Узяла' чатэ'іры крэ'селкі, апшы'тыя шкура'цікам, але' яны' мне ні нара'вяцца. От каб гэ'такіх, як у Міха'шчы, купіць. Сав. ШЛЕ'ГАЦЬ (шлё'гаць), -ю, -еш; незак. тр. Шлёпаць. Скінь ты гэ'тыя бо'ты, яны' ш табе' вялі'кія. Вот абу'я i шлё'гая па ха'ці. Цял. ШЛО'ПАЦЬ (шло'паць). Гл. шлёгаць. Папрабуй' дзе'цям пашло'паць па ха'лягасьца туды' ды наза'т, дык i наву'ка ў галаву' не пале'зя. Пяр. ШЛУ'ННЕ (нілу'ньне) ніяк. Вантробы. Чудь прыдягну'ла гэ'тыя клу'нкі, ду'мала, шлу'іньне выла'зіць зь мяне'. Пяр. ШЛЯМ (шлям) мужч. Торфакрошка. Ба'цька прые'хаў i пача'ў у калга'с шлям вазі'ць. Пан. ШЛЯФРО'К (шляфро'к) мужч. Халат. Ты п шляфро'к свой памы'ла i куфа'йку гэ'ную. Даўж. ШЛЯ'ЦЦА (шля'цца), -ю-ся, -еш-ся; незак. тр. Хадзіць без справы. Дзе'ці шля'юцца дня'мі па ву'ліцы, кап памаглі'— дык не. В. В. ШМЕЛЬ (шмель) мужч. Чмель. Не бо'йся шмяля', ён ні куса'ецца, то'лькі гудзе'. Клет