Матэрыялы для слоўніка мінска-маладзечанскіх гаворак (1974). Сшытак 2. М. А. Жыдовіч

 ◀  / 193  ▶ 
САУЛЫТА (саўлы'га) агульн., неадабр. Чалавек, які робіць абы-як. У на'шай вё'сцы брыгадзі'р ёсьць, дык саўлы7га-саўлы7гай. Суд. САХА' (саха7) жан. Калодзежны вочап. Ах, бра'тка, саха7 адарва7лася, i вядро7 зноў у ваду7 шугану'ла. Маст. САЧО'К (сачо7к) мужч., зневаж. Гультай. Гэ7ты caчо'к сё'ньня зу'сім нічо'га не зрабі'ў. Хал. САШЧАПІ7ЦЦА (сашчапі7цца), -плю-ся, -іш- ся; зак. тр. Завесціся сварыцца. Сашчапі7лася свары7цца зь Лі7~ даю. Цял. СВАЯУСТВО7 (сваяўство7) ніяк. Сваяцтва. Я ні признак/ такоТа сваяўства7, бо яны' е'дуць то'лька, як ім трэ'ба што. Цял. СВЕ'ТАЧ (сьве'тач) мужч. Жалезнае прыстасаванне трымаць запаленую лучыну. Газо'вачка рэ'тка ў каго' была7, a былі' сьве'тачы: па'лка, на па'лцы дзьве жале'скі, у жале7скі ўтыка'лі лучы'ну. Сьве'тач прыбіва7лі дзене7будзь ля пе7чы. Бялар. СВЕ7ТЫШ (сьве7тыш) мужч. Лучына. Я ўсягды', як хаджу7 ў істо7пку, дык запа7льваю сьве7тыш. Калод. СВІНЦІЯЯТСКАЕ ЗЕ7ЛЛЯ (сьвінція7нская зельля). Зверабой. Пайду7 ў аптэ7ку ды й усё7 прашу7 даць мне сьвінція7нская зе'льля, a яны7 ні ве'далі, чаго7 я хачу7. В. B. СВІНЯ'К (сьвіня'к) толькі ў адз. Свінні. То с ь в і н я 7Кі па7сьвіў, то каро7ў я па'сьвіў у дзяці'нстве. Сак. СВГСНУЦЬ (сьві'снуць), -y, -еш; зак. тр., перан. Украсці. Трэ7ба сьві'снуць аха7пак се7на каро'ві. В. В. СВОЙ (свой) мужч. Палатно, скручанае ў трубку. Свой палатна7 малада7я дарь/ла сьвякру7сі. Цял. СВЭ7ДАР (свэ7дэр) мужч. Світар. А ўчо7ра я свайму7 свэ'дэр купі'ла ш чы7стай во7ўны з высо'кім варатніко7м. Клет. 10 Зак
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

caчок, братка, брыгадзір, ведалі, высокім, вёсцы, газовачка, дарьіла, дзяцінстве, едуць, жалескі, зрабіў, зусім, карові, купіла, нашай, нічога, палка, палцы, пасьвіў, признакі, рэтка, сачок, саўлыга, светач, свэдэр, свіняк, сьветач, сьветачы, сьвіняк, сьвіснуць, сёньня, толька, трэба, шуганула, ўтыкалі
4 👁
 ◀  / 193  ▶