ПЕРАСТАРЭ 'КАВАЦЬ (перастарэ'каваць), -аю, -аеш; незак. тр. Пярэчыць. Н е перастарэ'кавала бы ты, а за дзе'ла ўзяла'ся. Нар. ПЕРАТО 'ЧА (пярато'ча) жан. Месца ў гумне, дзе стаяла малатарня. У пярато'чы стая'ла м алаці'ўка. Цял. ПЕ 'РЫЦЬ (дождж) незак. тр. Ісці. Т а к і' ш дошч пе'рыць на на'ш у ско'шанаю канюшы'ну. В. В. ПЕ 'ТАВАЦЦА (пе'тувац ца), -тую -ся, -туеш -ся; незак. тр. М нога цяжка працаваць. Н я бяры' ты е'тулькі лё'ну, бо бу'дзяш пе'тувацца цэ'лая ле'та. Дук. ПЕРАЛО 'М (перало'м) мужч. Рэзкая змена ў ходзе чаго-небудзь, неабходнасць мяняць уклад жыцця, звычкі. Зяць ха 'ту хо'чуць купіць у Сьве'рж ні, то i дзіця' бу'дзе зь і'м і— сем год дзе'ўчыне, по'йдзе ў ш ко'лу, перало'м у дзіця'ці не бу'дзе, там дзе'сяць клас у Сьве'рж ні. Сав. ПЕРАПА 'СТА (перапа'ста) жан. Адпасванне чаргі. Уста'нь ты, кабе'тка, трэ'ба патхо'дзіцца, да паганю ' я каро'ву на перапа'сту. Сав. ПЕРАХО 'ДКА (перахо'тка) жан. Пераходная з'ява, заражэнне. 3 гэ'тымі го'рлам і не'кая перахо'тка. Сын ска'рдзіцца на го'рло, i я карто'ф лі капа'ла, пачува'ю ся, што зава'львае, што зава'лкі гэ'тыя заклада'е. Сав. ПЕ 'СТА (пе'ста) жан., толькі ў адз. Распешчанае дзіця. М а я ' ш така'я ўжэ пе'ста, з рук i ні зла'зіць. Цял. ПЕХАДРА 'ЛА (пехадра'ла) прысл., іран. П еш а, хуткім крокам. Мы з Ру'дзянска пехадра'лам прысаката'лі. Дук. ПЕ 'ЧЫВА (пе'чыва) ніяк., толькі ў адз. 1. Усё, што выпякаецца з мукі. П ір а ге ', хлеп, суха'ры кі — усё' гэ'та пе'чывам заве'цца. Дук. 2. Ад на выпечка хлеба. За два дні дзе'ці цэ'лая пе'чыва хле'ба зье'лі. Цял. Ш 'ВА (пі'ва) ніяк. Гуляние ў вёсцы. Х утк а ў Худ аўц а'х, гэ'та ў нас, зна'чыцца, пі'ва бу'дзя. Худ