ПАЦ (пац) мужч. Гл. бац. П ац можа ката' загры'сьці. Дук. ПАЦЯГА 'НКД (пацяга'нка) жан. К ур тк а, абцягнутая матэрыяй. Гэ'тую пацяга'нку трэ'ба прада'ць, не пасьпе'ў знасі'ць, як вьТрас зь яе'. Сл. ПАЦЯПЕ 'НЬКА (пацяпе'нька) жан.„ зневаж. H eaхайная жанчына. Вось дык пацяпе'нька ўдала'ся, што 'ні зро'біць, дык усё' не так, як трэ'ба. Нал. ПАЧА 'СКІ (пача'скі) толькі ў мн. Адыходы валакна пры часанні лёну. А як чэ'шым лён, гэ'та пача'скі атхо'дзюць. Рат. ПА 'ЧКА (па'чка) жан. Пасы лка. Во дак сыно'к, зноў М ары 'ля па'чку ад я го ' атрыма'ла. Яз. ПАЧНЮ 'СІЦЦА (пачню 'сіцца), -ш у-ся, -іш -ся; незак. тр. Пэцкацца. Твой сын уве'сь дзень на ву'ліцы пачию'сіцца, паклі'ч ты я го '. Мядз. ПАЧТА 'Р (пачта'р) мужч. Паш тальён. Пачтар разно'сіць газе'ты i пі'сьма. Дук. ПАЧУВА 'ЦЦА (п ачува'цц а), -ю-ся, -еш-ся; зак. тр. Адчуваць. Яш чэ' нек гадо'ў два наза'д, дак здава'ласё, што i ніпра'ўды, што ста'расьць надыхо'дзіць, ду'м ала, ні падда'мсё ста'расьці. A гэ'то ўсё. У ж о ' пачува'ю ся, што слабе'ю, галава' мая7 балі'ць, сэ'рцо сла'баё. Сав. ПАЧЫКІЛЯ 'ЦЬ (пачы кіля'ць), -ю, -еш; незак. тр. Пайсці кульгаючы. Трэ'ба пайсьці' праве'рыць, як П е'ц я пачы кіля'ў дамо'ў. В. B. ПАЧЬІ 'СТКА (пачы'стка) жан. Высечка абазначаных меткай дрэў. Пасьл я' пачы'сткі ле'су застаю'цца то'лькі пні адны'. В. В. ПАШАЛАМА 'ЦІЦЦА (паш алам а'ціцца), -чу-ся, -ціш -ся; незак. тр. Заблудзіць. Паш алам а'ціліся ў грыбо'х ды й вы'йсьці зь ле'су ні м о'ж ам. В. B. ПАШЧЭ 'МАК (паш чэ'м ак) мужч. Сківіца. Т а к ж а зу'бы баля'ць, што да паш чэ'мак ні дакрануТщ а. Хож