ЛІСЦІНА7 (лісьціна') жан. Ліст капусты. Капу'снай .лісьціно'й ма'сла прыкрьГла. Ляшч. ЛСУЖКА (ло7шка) ніяк. Ложак. Даўне'й ні'келяво ло'шко — іро'іскаш, усё' дзеравя'вныя былі', ды ні такі'я, як цяпе'рачы, a самаро'бныя. Горкі. ЛСУНКА (ло'нка) жан. Гл. копка. Я ў ло'нку агуркі' саджа'ю. Лях. ЛСУПАТНІ (лю'патні) толькі ў мн. Гл. жаба. В. В Ніз. Hii до'бра каісу' накляпа'ў, адны ло'патні. Мік. ЛСУПАУКА (ло7паўка) жан. Гл. жаба. Быт., Варн., Тар., Папл., Ваўк., Вішн.; Ляшч., Заб. Як няўда'ла зрабі'ў, ка'жуць — нагна7ў ло7павак. Шут. ЛОЛІАЦЕНЬ (ло'пацень) мужч. Вялікі круглы свярдзёлак, якім выкручваюць дзіркі ў калодцы кола. Ло'патням выкру'чуюць дзі7рку у кало'тцы, кап надзе'ць на вось. Цял. ЛУНА'ЦЬ (луна'ць), -аю, -еш; незак. тр. Хадзіць павольна. Ен хво'ры, таму i луна'я. Сал. ЛУПГЦЬ (лупі'ць), -плю, -іш; незак. тр. 1. Модна біць каго-небудзь. Але7, кап ты сказа'ла; «Лупі'», дак ба i доў. 2. Рваць. Травы7 як налу'пім ля са'жалкі, дак на цэ'лы дзень каро'ві хо'підь. Цял. ЛУ'ПЫ (лу7пы) жан. Губы. Лу7пы пакра'шаныя, a мо'ріда (муірза'тая. Дук. ЛУ7ТЧАЙ (лу7ччай) прысл. Лепш. Цяпе'р у нас лу7ччай, чым пры По'льшчы. Так. ЛУШПАЛ (лушпа'і). Гл. лупіны. Лушпа'і мо'жна брадь сьвіньня'м. Дук. ЛЬГГА (лы7га) жан. Віка. Лы7га піта'цельная для жывё'лы. Лы7га по'ле до'бра выпа'рвае. Мік. ЛЫЧА'НЫЯ ЛА'ПЦІ (лыча'ныя ла'пці). Лапді з лыка. На лыча'ныя ла'пці лазу7 дзяру'ць ля ракі7. P. П. ЛЭ'ПАЦЬ (лэ7паць), -ю, -еш; незак. тр. Шавяліць губам!. Усё' губа'мі лэ'пая, але' маўчьГдь. Дук
Дадатковыя словы
выкручуюць, выпарвае, губамі, даўней, дзеравявныя, дзяруць, добра, жывёлы, зрабіў, кажуць, калотцы, капу'снай.лісьціно'й, капуснай, карові, лапці, лонка, лонку, лопатням, лопатні, лопацень, лошко, лунаць, луная, лупы, лупіць, лушпаі, лычаныя, лэпаць, лэпая, люпатні, лісьціной, масла, можна, моріда, муірзатая, надзець, накляпаў, налупім, няўдала, нікеляво, пакрашаныя, поле, польшчы, пітацельная, саджаю, сажалкі, самаробныя, сказала, сьвіньням, такія, хворы, хопідь, цэлы, цяпер, цяперачы, іроіскаш
8 👁