КАПЦГЦЬ (капці'ць), -у, -іш; незак. тр. Вендзіць.. Мя'са бараво'ў капці'лі. Ляшч. КАТ1ЧЫК1 (ка'пчык) мужч. Гл. згрэбач. Вазьмі' ка'пчьж ды ідзі' леісь на вос. Ігр. КА'ПЧЫК2 (ка'пчык) мужч. Бугарок каля расліны пасля акучвання. Гэ'ты ва'лік, што вы ка'жыця, мы завё'м ка'пчыкам. Ваўк. КАПЫЗГЦЦА (капызі'цца) незак. тр. Задзіраць нос. Не'чага табе' капызі'цца. Дук. КАПЭ'ЛЮШ (капэ'люш) мужч. Капялюш. Hi надзява'й капэ'люша, сяго'ньня ш го'рача. Ваўк. KAPAHE'K (каранё'к) мужч. Зрэзаная ніжняя частка клубня цыбуліны. Каранё'к цыбу'ліны са'дзяць, a вяршо'к выкі'дваюць. Ляшч. КАРАУЛO'T (караўло'т) мужч. Калаўрот. P. Ч Так. Караўло'т стаі'ць пе'рат табо'й, a даўне'й быў караўло'т ляжа'к. Хож. КАРДО'НІНКА (кардо'нінка) жан. Памяншальнае ад кардон. Невялікі кусок плоскага кардону. 3 кні'жнай кардо'нінкі партно'й выраза'ў брыль у ша'пку. Бяс. КАРО'БАЧНІК (каро'бачнік) мужчустар. Карабейнік. Не'калі каро'бачнікі хадзі'лі c тава'рам па сё'лах. Каму' які' тава'р трэ'ба, дык купля'лі. Цял. КАРО'ВІЦА (каро'віца) жан. Карова. Як па'сьвілі, то ўкале'чылі. Цяпе'р бес каро'віцы. Так. КАРСУМІСЛА (каро'місла) ніяк. Прылада для нашэння вёдзер з вадой. Да каро'місла прыла'джаны кручкі', гэ'тымі кручка'мі зачэ'плівалі за по'чапку вё'дзер i дясьді'. Бяс. KAPO'HKI (каро'нкі) толькі ў мн. Гл. анталяжы. Каро'нкі даўне'й ба'бы ды дзе'ўкі на вячо'рках плялі'. Мік. КАРО'УКА (каро'ўка) жан. Каліва цыбулі. Мы так i заве'м ка'ліва цыбу'лі каро'ўкай. Кальч
Дадатковыя словы
kapahek, kapohki, бабы, баравоў, валік, выкідваюць, выразаў, вяршок, вячорках, горача, гэты, гэтымі, даўней, дзеўкі, завем, завём, зачэплівалі, кажыця, капцілі, капціць, капчык, капчыкам, капчьж, капызіцца, капэлюш, капэлюша, каранёк, караулot, караўлот, кардонінка, кардонінкі, каробачнік, каробачнікі, каровіца, каровіцы, каромісла, каронкі, кароука, кароўка, кароўкай, кніжнай, кручкамі, куплялі, ляжак, мяса, надзявай, некалі, нечага, партной, пасьвілі, перат, почапку, прыладжаны, садзяць, стаіць, сягоньня, сёлах, табой, тавар, таварам, трэба, хадзілі, цяпер, шапку, ўкалечылі
7 👁