ГРУ'БЫ (гру'бы) прым. Тоўсты. Дрэ'вы гру'быя былі7, ма7ла на ха7ту пашло7. Ляшч. ГРУДЗГНА (грудзі'на) жан. Манішка ў мужчынскай сарочцы. I мужчы'нам шы7лі руба'шкі з накладяо'ю грудзі'наю. Цял. ГРУ'ДКА (гру'тка) жан. Кавалачак чаго-небудзь. Я вазьму7 гру'тку ма'сла, пама'жу на хлеп i куса'ю с хле7бам. Цял. ГРУ'ДКІ (гру'ткі) толькі ў мн. Дзідячыя грудзі. У гру'тках хрыпі'ць у яге/, му'сіць, запале'ньне лё'хкіхС Цял. ГРУ'ЗЛЩА (гру'зьліца) жан. Сухоты. Як гру'зьліца, дык гэ'та баля'дь лё'хкія, зады'шка, дё'нгле ўсё э7хеэ'хе. Пл. ГРУНРЦЬ (груні'ць), -ю, -іш; незак. тр. Баранаваць. Паісьля7 абе'ду груш'дь по'йдзеш. Лях. ГРУНТ (грунт) мужч. Прысядзібны участак, зямля з забудовамі. Мая' зямля', мой грунт, i забудо'ва мая7, i ўсё, што ест на гіру'нці. Замка7 на ару'нді нія'кага няма7, Сав. ГРЫ БЦЫ 7 (грыпды7) мужч. Грыбы. У нас у ле'се імно'іга імалі'іны рась'це7, а ў тэ'тым іго'дзе грылцс/ў ні бу7дзе, су7ха, а грыпцы7 лю'бяць іваду7. Так. ГРЬГВА (грьГва) жан. Гл. барада. Ляшч., Варн., 1гр. Як ты ко7сіш, што зза7ду гры7вы стая'дь! Дук. ГРЫВГЦЬ (грывГць), -ўлю, -іш; незак. тр. Прапускадь траву пры касьбе. Вот грывГць, ко'лькі грыў напускаў. Ваўк. іГРЫ'ЖА (грьГжа) жан. Грыізня. До7ма дё'нгля гры7жа была7, ніспаік(0'7й. Цял. ГРЬГЗЦІ (грьТсьці), -у, -еш; незак. тр., перан. Адмывадь, адцірадь. ГрьТзла, грьГзла гэ'тыя манке'ты, нія7к не адмьГць, кап само'га паста'віў. Мік
Дадатковыя словы
абеду, арунді, балядь, грубы, грубыя, грудзіна, грудзінаю, грудка, грудкі, грузлща, грузьліца, груніць, грутка, грутках, грутку, груткі, грушдь, грылцсіў, гэта, гэтыя, гірунці, дрэвы, дёнгле, дёнгля, задышка, запаленьне, колькі, кусаю, лесе, любяць, лёхкіхс, лёхкія, манкеты, масла, мужчынам, мусіць, накладяою, ніякага, памажу, паставіў, пойдзеш, расьце, рубашкі, самога, стаядь, тэтым, хеэхе, хрыпіць, ягеі, ігодзе, ігрыжа, імалііны, імноіга
14 👁