Аддыхацца. Ой, так заха'каўся бегучы', што по'тым чуць атха'каўся. Гум. АДХА'ЯЦЬ (атха'іць), -ю, -еш; зак. тр. Вьіхадзіць. Ледзь атха'іла ягю', калі' быў малы'м, a цяпе'ір дык вось уж'с/ й чалаве'кам стаў. Гум. АДЧУБА'СІЦЬ (атчуба'сіць); -шу, -сіш; зак. тр. Адлупцаваць. Дзе вы былі7? Хава'йцяся, бо атчуба'сіць ма'ці. Дук. АДШЧАПІ'ЦЦА (атшчапі'цца), -плю-ся, -піш-ся; зак. тр. Адбіцца ад каго-небудзь, не падтрымліваць зносін. Атшчапі'ліся ат людзе'й i асталі'ся адны'. Дук. АДШЧЬІКНУ'ЦЬ (атшчыкну'ць), -ну, -неш; зак. тр. Адарваць. Ідзі'це ў сат, атшчыкніўде я'гат сабе'. Жор. АДЫЙСЦГ (адыйсьці'), -д-у, -дз-еш; зак. тр. Ачуняць, паправііцца, івыздаіраівець. Іва'н мю'цна хварэ'я, му'сіць, ня адо'йдзя. Дук. АЖЭ'ВІСТАЯ (ажэ'вістая) прым. Рэдзька з чорнымі валокнамі ў сярэдзіне. Есьць праста'я рэ'цька i ажэ'вістая. Хож. АКІ'ДАЦЦА (акі'дацца), -ю-ся, -еш-ся; незак. тр. Абрадзіцца. AМары'я ш та'я яшчэ' не акі'далася? Яшчэ' хо'дзіць? Сав. АКІ'НУЦЬ (акі'нуць), -y, -еш; зак. тр. Адрачыся. Му'сіць ён до'бры быў, калі' ўся радня' акі'нула. Цял. АКО'ЦЦЕ (ако'цьця) ніяктолькі ў адз. Восці з каласоў ячменю. Ако'цьцямі во'чы запа.ру'шыў. Пр. АМЯ'ЛЛЕ (амя'льля) ніяк., толькі ў адз. Адыходы пры апрацоўцы лёну мяліцай. Пасядзі' на амя'льлі, ні мяша'й. Пр. АНАДО'Е (анадо'е) прысл. Пазаўчора. А што вы ду'маеце, мы анадо'е i ў Мі'нск c канцэ'ртам е'зьдзілі. Ляв. АНДЫНА'РА (андына'ра) жан. Андынарыя. У дварэ' не'калі андына'ру дава'лі, хто ро'біць. Цял