Да'лі сусе'ду раза'к, дык ён яго так стачы'ў, што хоць но'вы купля'й — навастры'ць няма ж дзе. Жор. РАЗБАРСА'ЦЬ (разбарса'ць) зак. тр. Разматаць аборы ці што іншае з вяровак, шнуркоў, нітак. Ла'пці разбарса'ліся. Дук. РАЗБГЦЬ (разьбі'ць) зак. тр. Падзяліць зямл-ю на ўчасткі. За По'лынчаю ў на'шу дзярэ'ўню пірыяжджа'лі, каб разьбі'ць на футара'. Ляшч. РАЗіБРА'КЛАЕ (разора'іклаіе) дзеепрым. Гл. інаібраіклае. Даіста'ла іразібра'іклае насе'яыне ca лжля'йжі. P. Ч. РАЗБРЬІіНЯ'УШАЕ (фазорыіня'ўшае) дзеепрым. Гл. наібраклае. Пагляідзі', яко'я маё' разорьшя'ўшая наісе'ньіня. Дук. РАЗБУРЬГЦЬ (разбуры'ць), -y, -ыш; зак. тр. Pacпусціць вязанае. Ху'стачку разбуры'ла i наске' зьвяза'ла* Дук. ; РАЗВО'ДНІК (разво'днік) мужч. Калодачка з дзірачкамі, праз якія прадзяваюцца шнуркі ад панажоў. А разво'днік, кап панажы' не зьязджа'лі ў адно' ме'сца. Ляшч. РАЗВЯРНУ'ЦЬ (іразьвярну'іць), -y, -еш; зак. тр. Глыбока парэзаць. Дзе'ці Ната'шцы па'ляц разьвярну'лі шкло'м. Жор. РАЗГІРЭТАНЫ (разгірэ'ганы) прым. Кульгавьк По'тым яна' паняла', што ніко'му яна' ня трэ'ба разгірэ'ганая. Жор. РАЗЗЯ'ПІЦЬ (разьзя'піць), -плю, -іш; зак, тр. Адчыніць. Hy чаго' ты там разьзя'піў дзьве'ры ды стаі'ш! Гум. РАЗЛУ'ЧНІК (разлу'чнік) мужч. Гл. ' разводнік. Дук., P. П., P. Ч.} Кальч., Варн., Бяс., Iap. Як палама'ўся разлу'чнік, то панажы' вунь як адзі'н на адзі'н наляза'юць. Папл. РАЗМАІ'ТА (размаі'та) жан. Гл. думаўё. Размаі'ту трэ'ба было' б абабі'ць чым-не'буць. Вішн