ваць. Прыбі'ць зямлю', каб раўне'й кла'лася дабро'. Хож. ПРЫБСУРЫ (прыбо7ры) толькі ў мн. Уборы. Трэ7ба было7 ні шыць гэ'тыя прыбо'ры, a «a рабо'ту ісьці7. Дук. ПРЬГВЕНЬ (пры7вянь) мужч. Сенцы. Прайдзі7 пры7вень, а там i камо'рка. Мік. ПРЫВЕ'СЦІ (прыве'сьці), -ду, -дзеш; зак. тр. Hapaдзіць. Дзяце'й ізь дзівя'цяра прывядзе7. Дук. ПРЫГАЛО'ВІЧЫ (прыгало'вічы) толькі ў мн. Доўгія палены дроў, якія кладуцца спераду ў печы. Не перасяка7й, сыно7к, гз'та прыгало7вічы бу'дуць. Мік. іПРЫ ЗВО'ЛІЦЬ (йрыаво'ліць), -ю, -іш; зак. тр. Дазволіць. A по'тым ім прызво7лілі лаві'ць ры'бу. Ляшч. ПРЫКАСЦЮ7МІЦЦА (прыкасьцк/міцца), -млю-ся, -міш-ся; зак. тр. Надзець касцюм. Прыкасьцк/міўся, дак ве'льма харо'шы. Цял. ПРЫКУ'Р (прыку7р) мужч. Пасаг. Ен бага'ты прыку'р за ёй узё7ў. Жор. ПРЫМЕ'РНА (прыме7рна) прысл. Напрыклад. Прыме7,рна ты была7 ў Мі'нску, a пато'м цябе7 пжраеялі7 ў Маскву7. Дук. ПРЫМОФАК (прымо'рак) мужч. Прымурак. Кап наго7ю 'стаць, абяза'цельно прымю'рак патрэ'бян, а то ш як на печ зале7сьці? Горкі. Ба'ба елаба'я, то не зале'зе. Бяс. ПРЫПЛУГА'НІЦЦА (прыплуга'ніцца), -ю-ся, -ешся; зак. тр. Прывалачыся. Мой жа ўчо'ра напі'ўся, дык чуць прыплуга'ніўся. Цял. ПРЫПУСКНІ'К (прыпускні'к) мужч. Доўгая палка, якой нацягваюць ніткі асновы. Вот табе7 i на, паляце7ў мой прыпускні'к. Мільчы. ПРЫРО'ДА (прыро'да) жан. Спадчыннасць. У маё'й ма'мы быў гус, i ў міне7, мо'жа, гэ'та па пірыро'дзе. Цял. ПРЫСАКАТА'ЦЬ ((Прыісаката'ць), -чу, -кочаш
Дадатковыя словы
абязацельно, баба, багаты, будуць, вельма, гзта, гэта, гэтыя, дзяцей, дзівяцяра, елабая, залезе, йрыаволіць, каморка, клалася, лавіць, мамы, маёй, можа, мінску, напіўся, патом, патрэбян, потым, прыборы, прыбіць, прывесці, прывесьці, прыгаловічы, прыкасьцкіміцца, прыкасьцкіміўся, прыкур, прымерна, прыморак, прымюрак, прыплуганіцца, прыплуганіўся, прыпускнік, прырода, прысакатаць, прыісакатаць, пірыродзе, работу, раўней, рыбу, харошы, ўчора
7 👁