ПЛІСА' (пліса') жан. Гл. абручы. Яшчэ' й цяпе'р у Ту'рцы кабе'ты но'сяць спадні'цы з плі'самі. Дук. ПЛО'ЙМА (пло'йма) жан. Зборышча людзей. Гэ'та пло'йма разве'дзяцда — спакайне'й бу'дзя. Дук. ПЛО'МІК (пло'мік) мужч. Часопіс. На'ша бабу'ля лю'біць каля' печкі.пло'мік чыта'іць. Заям. ПЛУЦЕ'НКА (плуце'нка) жан. Спадніца, тканая ў рознакаляровыя палоскі. Плуде'нкі цяпе'р ма'ла хто но'сіць, a ране'й тка'лі з ро'зных іні'так i шы'лі до'ўгія, да са'мых пят. Аздз. ПЛЮ'ХНУЦЬ (плю'хнуць), -у, -еш; зак. тр. Модна ўдарыць. Як плю'хнуць, дак з нох зва'лісься! В. B. ПЛЮ'ШАУКА (плю'шаўка) жан. Плюшавы жакет. Ду'мала, мо мая' бра'тавая ідзе' ў плю'шаўцы. Дук. ПЛЯ'СТРА (пля'стра) жан. Пластыр. Доў мне па'чачкі бі'нту i пля'стры. Дук. ПЛЯ'СНУЦЦА (пля'снуцца), -у-ея, -ені-ся; зак. тр. Упаісці. Учо'ра Ва'ся як пля'снуўся, дак чудь усто'ў. Дук. ПОД (пот) мужч. Частка печы, дзе гарадь дровы, стаяць гаршкі. Пот вы'дзярся, німа' як гаршкі' ста'віць, трэ'ба вы'мазаць глі'най. Бяс. ПО'ДАЛ (по'дал) мужч. Падол. По'дал падлажы', а то ве'льма до'ўгая спадні'ца. Дук. ПО'ДБІУКА (по'дбіўка) жан. Надточаная частка падола ў спадніцы з іншага матэрыялу. Варн., Ніз., Папл. Не'шта спадні'ца мая' се'ла, трэ'ба по'дбіўку паттачы'ць. В. B. ПО'ДМАЗКА (по'дмаска) жан. Прапітаны тлушчам кавалак тканіны, якім мажуць скавараду. Ма'ня, пашука'й, по'дмаску, няма' чым скавараду' ма'заць. Мік. ПО'ДПІСЬ (по'тпісь) жан. Подпіс. За яго' по'тпісьсю было' мно'га бума'жак. Дук. ПО'ДТАЧКА (по'ттачка) жан. Ніжняя частка (ад