Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1982). Частка 8

лён расстаўлялі, каб сушыўся (Малыя Аўцюкі, Калінк.; Гармавічы, Жлоб.). Параўн. цапнік. ЦАПЛЁЙКА ж. чапяла. Плахая цаплёйка, не бярэ добра скавараду (Замосце, Калінк.). ЦАПНІК м., тое, што цапкі. У гумне абмалочаныя снапы ставім на дапнік (Усох. Буда, Добр.). ЦАПОК м. 1. клін (y ткацкім станку для ўмацавання навоя). Цапок было згубіўся, чудь я найшла яго (Халочча, Чач.); У навоі кружок, у кружку дзірачкі, цапок утыкаецца ў дзірачку, i навой не разматваецца. На вяровачках да цапка вешаюцца ніты (Хізы, Ветк.); 2. палка, кіёк. А ў мяне' цапок у руках буў (Быч, Карм.); Садзіцеся, цапок свой тут во пастаўця (Дубраўка, Добр.; Саўгасная, Б.-Каш.); Насцёбала яго добра ц'апком (Палессе, Чач. + Барталамееўка, Ветк.; Салтанаўка, Б.-Каш). ЦАРЬГК м. вільчак. ён залез на самы царык ды чуць не зваліўся (Янова, Ветк.). ЦАРБІНА ж.-, с.-г. папар. Вочынь. багата аставілі царыны за дзирэўняй (Чарнейкі, Рэч.). ЦАРЫНЯ ж. вароты. Адкрылі царыню, i калёса ўехалі ў двор (Капань, Рэч.). ЦАХЛГЦЬ незак* 1. брахаць. Калі сабака цахліць — знаЧыць добрая (Аравічы, Хойн.); На лісу да на зайца сабака цахліць (Ручаёўка, Лоеўск.); 2. перан. абгаворваць. Схадзі й ты памажы. Хоць людзі цахліць не будуць (Старая Рудня, Жлоб.). ЦАХОУКА ж. паўлітра. Ціпер паўлітру, а тады цахоўка была (Барталамееўка, Ветк.); Прынесла цахбуку малака (Заходы, Рэч.; Марозавічы, Б.-Каш.). ЦВЁНЬКАЦЬ незак., зневаж. гаварыць (абы-што). Яна табе як пачнець цвёнькаць, дак ты толькі слухай яе (Антонаў, Лоеўск.);. ЦВЕНЯ' н. кураня. Кура вывела цвенят (Махнавічы, Маз.). Параўн. цыпля. ЦВЕРАЗГЛАУКА ж. выцвярэзнік. Добрая цверазілаўка, хто п'яны, хутка працвярэзіцца (Зарэчча, Жлоб.). ЦВЕТНІЧОК м. вазон. Цветнічкбу няма, а так бы рассадзіла шчэ цвятоў (Кароткавічы, Жлоб.). ЦВГГНУЦЬ зак. скокнуць. Як малыя былі, як цвігнем, дык ледзь падымемся (Піркі, Браг.). ЦВІНТАРЭ'ЙКА ж., бат. цвінтарэй. Цвінтарэйкі растуць у агародах, палісадніках (Неглюбка, Ветк,). Параўн. цэнтаўра