Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1980). Частка 6

з хаты (Янова, Ветк.+Гарадзец, Раг.); Сі'верам хваціла гарбузы (Лучын, Раг.). Параўн. сі'верка; 2. пах (ветру). Ета дзеЖка сі'верам аддае (Лукі, Жлоб.). СІ'ВЕРАЦЬ незак. трэскацца (npa скуру). НопсЕвералі ад ветру (Дарашэвічы, Петр,). СГВЕРКА ж., тое, што се'вер. Сі'верка да канца прадувае (Дзякавічы, Жытк.); Сі'верка прайшла (Ручаёўка, Лоеўск.). Параўн. сі'вер у 1 знач. CI'BEPKI толькі мн. трэшчыны (на скуры). Пакуль воду прывязеш з Днепра, дык усе рукі ў сі'верках (Холмеч, Рэч.). СШО'КРАНА ж., заал. сініца. Вунь сіво'крана паляцела (Камаровічы, Петр.). Параўн. сінічо'к, сі'нчык. СІВСУНДРА ж., заал. варона. Сіво'ндра зляцела на дуб (Дзяржынск, Лельч.). СІГА'ЛІСТЫ прым. даўганогі (з шырокім кронам). Емка сігае — ну й сіга'лісты (Неглюбка, Ветк.). СЕГАНЬ ж крок. Да яе адзін сі'гань, а ты не схадзіла (Харошаўка, Добр.); Тры сі'гні, от далёка (Займішча, Добр.). Параўн. сіге'нь. СГГА'ЦЬ незак. крочыць (шырокім кронам). Hi сіга'й па метру (Палессе, Чач.). СІГЕ'НЬ м., тое, што сЕгань. Якая сама, такі i сіге'нь (Хізы, Ветк.+ Ларышчава, Добр.). СЕДАР м. 1. Мяшок. Завернулы| кота в сЕдора понэслы в лес долэко (Грушаўка, Нар.); 2. абед (з сабой). Ну i сЕдар у цябе сёння (Н. Гута, Гом.). СГДЗЬБА ж. сядзенне (у засадзе). Пачалася сЕдзьба (Баравікі, Светл.). СЕКАЦЬ незак. цячы (струменем). А кроў так i сЕкае, так i сЕкае (Ніўкі, Добр.). СІКІЛЬГА' ж. качарга. Падвярні сікільго'й у пячы (Равішча, Жлоб:). СЕКЛА ж. шчупак. Тут сЕкла можа ўцекці (Бялёў, Жытк.). Параўн. сінчу'к, сіня'ўка I. СІКО'ЛКА (СІКСЕУКА) ж., заал. рыба. Сіко'лка любіць чарвякоў (Багданаў, Карм.); Сіко'ўкі невыгоДныя, яны вельмі маленькія (Дарашэвічы, Петр.). СІКУ'Н м.у кулін. варэнік. Зварылі з чарнікі сікуны' (Капань, Рэч.). СГЛА прысл. многа. Анюта, у цябе еёлета вішняў ci'ла (Бялёў, Жытк.-f грычынавічы, Жытк.; Палессе, Чач.). СІЛАМО'ЦЦЕМ тірысл. праз сілу. Галава баліць, ci