Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1980). Частка 6

рано'к бывая вясной пасля замаразкаў (Баравікі, Светл.); Харошая дарога да Рудні — усё ўрэмя сірано'к (Палессе, Чач.). СЕРАНУ'ХА ж., заал. змяя. Серану'ха жарая, бліскучая, быццам медная (Марозавічы, Б.-Каш.). СЕ'РАНЬ м., тое, што сару'н. Сразу выпаў снег,— i ўжо се'рань (Піркі, Браг.). Параўн. се'ран, сяро'н. СЕРАУНО' прысл. усё роўна. Сераўно' будзе па-мойму (Грычынавічы, Жытк.). СЕРБІЯ'НКА (СІРБІЯ'НКА) ж. танец. Сербія'нку тожа танцавалі з прыпеўкамі (Юравічы, Калінк.); Вой, як я люблю сір.бія'нку танцаваць (Зарэчча, Жлоб.). СЕРПАЕ'ЖНІК м., бат. крываўнік. Ад гэтай хваро бы серпае'жнік добра (Бялёў, Жытк.). Параўн. серпарэ'жнік, серпарэ'з, серпарэ'знік у 1 знач. СЕРПАРЭ'ЖНІК м., бат., тое, што серпае'жнік. Pacце па межах, закапываюць рану, каб не шла кроў — вось што серпарэ'жнік (Забалоцце, Раг.). Параўк. cepпарэ'з, серпарэ'знік у 1 знач. СЕРПАРЭ'З м., бат., тое, што серпае'жнік Серпарэ'з добра кроў астанаўлюе. Як кроў ідзе, дак патры лісцік серпарэ'зу (Дуброўка, Добр.). Параўн. серпарэ'жнік, серпарэ'знік у 1 знач. ~ СЕРПАРЭ'ЗНІК (СІРПАРЭ'ЗНІК, СЯРПАРЭ'ЗНІК) м., бат. 1. тое, што серпае'жнік. Серпарэ'знік — лячэбная трава (Юравічы, Калінк.); На полі рос серпарэ'знік (Неглюбка, Ветк.+Бялёў, Жытк.); Сірпарэ'знік каровы ні едуць (Марозавічы, Б.-Каш.-)-Аравічы, Хойн.); Атарві сярпарэ'зніку да прыкладзі, кроў i пярастаня (P. Бурыцкая, Лоеўск. + Саўгасная, Б.-Каш.; Холмёч, Рэч.). Параўн. серпарэ'жнік, серпарэ'з; 2. тое, што сака'. Серпарэ'знік ля вады расце, бывала, як пойдзіш на рэчку, усе ногі парэжыш (Хізы, Ветк); Рвала траву ды серпарэ'знікам руку парэзала (Халочча, Чач.). СЕРЦАВІ'НА ж. стрыжань. Давай серцаві'ну выкінем, гнілая (Хізы, Ветк.+Р. Бурыцкая, Лоеўск.). СЕ'СТРУХНА ж. сястра (дваюрадная). Проходзь, проходзь, се'струхна (Мілашэвічы, Лельч.). СЕСТРЫ'ЧНА ж. лляменніца. Жыву я с сестры'чною, бо сестра моя, царство ёй небесное, померла (В. Бярэзнікі, Жытк.). СЕСТРЫЧЫ'Ч м. пляменнік. Мой сестры'чыч вельмі вучоны (В. Бярэзнікі, Жытк