Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1980). Частка 6

СВАДЗЁБНЫ прым. вясельны. Свадзёбныя песні есць i сумныя, i вясёлыя (Чалюшчавічы, Ельск.). СВАЛО'К (СВО'ЛАК) м. бэлька. Сламаўся свало'к у хлэві ўчора (Грушаўка, Нар.+Гарадзец, Раг); Хіба такі сво'лак робяць? (Тамжа). СВАРЭ'КА аг. чалавек (сварлівы). Сварэ'ка паганая, яго ніхто не любе (Неглюбка, Ветк.). СВАЯ'К м. 1. сваяк (ровны). Ды ён мене далёкі свая'к (Марозавічы, Б.-Каш.); 2. швагер. Жду сваяка', пашоў бы ў госці ўмесці (Неглюбка, Ветк. + У. Буда, Добр.); У нас швагры не кажуць, a сваякі' (Баравікі, Светл.); Сваякі' як саберуцца, дык бежы з дому (Холмеч, Рэч.+Марозавічы, Б.-Каш.; Неглюбка, Ветк.; Чацвярня, Жлоб.; У. Буда, Добр.). Параўн. сваякі'нь. СВАЯКГНЬ м., гое, што свая'к g 2 знач. Наш добры сваякі'нь (Неглюбка, Ветк.). - СВАЯКІ'НЯ ж. швагерка. Прыходжвае яго сваякі'ня, кажа, што дзецям нечага адзець (Быч, Карм.); Наша сваякі'ня добра жыве (Неглюбка, Ветк). Параўн. свая'чына, све'сць. СВАЯ'ЧЫНА (СВАЯ'ЧЫНЯ) ж., тое, што сваякі'ня. Ета ты сваячы'на. сестрынаму мужыку (Дубраўка, Добуі.); Сваячы'ііа ў нас была (Неглюбка, Вегк.-Ь +У. Буда, Добр.); Дома была сваячы'ня (Неглюбка, Ветк.). Параўн. све'сць. СВЕ'ЖА прысл. вільготна, сыра. Пасля дожджу на вуліцы вельмі све'жа (М. Аўцюкі, Калінк.-(-Дзякавічы, Жытк.; Марозавічы, Б.-Каш.; Насовічы, Добр.; Ручаёўка, Лоеўск.). СВЕЖЫНА' (СВЯЖЫНА') ж. свежаніна. Убілі парасёнка, вот i свежына' (Неглюбка, Ветк.+Хізы, Ветк.;' Холмеч, Рэч.); Хто уб'е кабана, заве суседзей на свяжыну' (Дубраўка, Гом.). Параўн. свяжа'ціна. СВЕ'РБ м. зудзенне. У яго быў све'рб (Марозавічы, Б.-Каш.+Забалацце, Раг.; M. Аўцюкі, Калінк.). Яараўн. свярбе'нне, свярбо'та. СВЕ'РДЛІЦЬ незак. свідраваць. Нашто ж ты тут све'рдліш дзірку, слуп стары? (Неглюбка, Ветк.); Вазь* мі свердзел, дай све'рдлі дырку (Хізы, Ветк.); ХлопцЫ ў сцене све'рдлілі дзірку (P. Шлягіна, Ветк.). СВЕ'РДЛІК м., памянш. да свердзел. Ты не браў майго свердліка? (Задуб'е, Раг.). СВЕ'СЦЬ (СВЕ'СЬ) ж., тое, што сваякі'ня. Све'сць