Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1980). Частка 5

кветкамі). Ужо панеслі рэ'пей к жаніху (Хвойнае, Хойн.). РЭ'ПЕХ м. торба (для кармлення каня). Да вайны бадька як паедзе ў Гомель, паставіць каня, павесіць рэ'пех, а сам па лаўках ходзіць (Раманавічы, Гом.). Параўн. ■ рэ' птух. РЭ'ПСАМ прысл. напралом. Чаго ты ляціш на мяне рэ'псам, i дарогі няма табе другой? (Саўгасная, Б.-Каш.). Параўн. рэ'хма. РЭ'ПТУХ м., тое, што рэ'пех. Будзіш ехаць, не забудзь узяць рэ'птух (Калінін, Хойн.); У рэ'птух сена каню пакладу (Дубраўка, Добр.); Колісь шылі рэ'птухі, каб карміць каня. Накладуць туды сена ці чаго, вось ета рэ'птух (Верасніца, Жытк.). РЭ'ПУШКА ж., заал. пячкур. Пры цару голодоўка вельмі була, то пойдом i рэ'пуціок наловім (Бялёў, Жытк.). РЭ'ПЧАТКА ж., бат. гатунак (цыбулі). Рэ'пчатка — цыбуля, якую садзяць цыбулінамі (Казялужжа, Хойн.). РЭ'ПША ж., зневаж., тое, што рапу'ха ў 2 знач. Рэ'пша ты, а не дзеўка (Грабава, Жытк.). Параўн. ро'хля, рэ'ра. РЭ'РА ж., зневаж., тое, што рапу'ха ў 2 знач. От рэ'ра, усе ў яе каравае (Бярэзнікі, Жытк.). Параўн. ро'хля, рэ'пша. РЭ'СМУС мс пе ц, грунтвага, ватэрпас. Рэ'смус трэба тады, калі ў дзвярах дзіркі прабіваюць, то для адзінакового растаянія (Хізы, Бетк.); Вазьмі рэ'смус, адаб'ем лінію i парэжам лясіну (Дарашэвічы, Петр.+Забалацде, Раг.; Ч. Буда, Добр.; Людзяневічы, Жытк.). РЭСО'РКА ж. павозка (на рысорах). Рэсо'ркі стаяць на колхозным дворы (Дарашэвічы, Петр.). РЭ'УНЯ ж., тое, што раёўка. У нас пчол ловяць у рэ'ўню (Быч, Карм.). Параўн. раяўня'. РЭ'УЦІ незак. 1. тое, што ру'мзаць. Яна рэ'ўла на печы ды там i заснула' (Бялёў, Жытк.). Параўн. румзі'каць, ры'мзаць; 2. спяваць (басам). Гван пачаў рэ'ўці, а тые ўсе падводзяць (Піркі, Браг.). РЭ'ХМА прысл,, тое, што рэ'пеам. Другая карова рыкае i рэ'хма бяжыць з чарады (Баравікі, Светл.). РЭ'ХНУЦЬ зак. стукнуць. Падышоў пад вакно ды як ра'хне, уее вдыбы i давыляталі