Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1977). Частка 3

НАГДАВГСЬ (нагдовісь, нагдовясь) прысл. нядаўна. Ен добры хазяін, сам сабе сена прывёз яшчэ нагдавісь (K. Балсуны, Ветк.); Нагдовісь я там была (Палессе, Чач); Нагдовясь яго бачыла з дзеўкай (Апанасаўка, Гом.). Параўн. ногдысь, надбечы, нікпачын. Н А ТД Ы СЬ прысА., тое, што нагдаві'сь (нагдовісь, нагдовясь). Нагдысь палола,"а трава зноў вырасла (Ніўкі, Добр.); Нагдысь прыходзіў к нам чалавек (Ухоў, Ветк.). Параўн. надбечы, нікпачын. НА'ГЛЬІ прым. 1. нахабны. Вось які наглы хлопец, як з дзедам гаворыць (Холмеч, Рэч); 2. перан. вялікі. Пабач, Рыгор, які-наглы гарбуз у нас вырас. Mo, й e паўпуда будзе (Дзвіжкі, Ельск.); Ой, які ты вырас наглы, Янка! (Перароў, Жытк.); У Нас.гэты год вырасла наглая бульба (Макарычы, Петр.)......НАГО'КАЦЬ зак., тое, што набуярыць. За тры дні я як нагокала ў гародзі (Палессе, Чач.). НАГРУ'ДНІК м. 1. дзіц. нагруднік. Знімай ужэЛ нагруднік разам сціраць (Кавака, Браг.); Цепер шапачак i нагруднікаў па дзесяць у кажынага малога~(Кіра ва, Браг.); 2. пер ад (сукенкі). У мае сестры было такее гарнэе плацце, да нагруднік караткаваты (Кірава, Браг.); Начала ўчора падол к нагрудніку прышываць, да й ня кончыла (Чырвоная Буда, Добр.); 3. Целагрэйка. Сама нагруднік сшыла (Нісімкавічы, Чач.). НАГУ'ЛА аг. свавольніца. Такая ўжо стала нагула. Як разгуляецца, дак на ўсё забываецца (Палессё, Чач.). НАДАКУ'Ш НЫ прым. надакучлівы. Ды сядзь ты, такі надакушны (Неглюбка, Ветк.). НАДБГУКА ж. надточка. Во ета надбіўка i пойдзе сюды (Шылавічы, Чач.). Параўн. надтычка, наклад, напусак. НАДБРУ'СН Щ А ж. бэлька. Надорусніца ўжэ ліжала на струбі (Р. Шлягіна, Ветк.). НАДВАРО'ТНЯ ж., тое, што нагалавень. Зачапіў надваротню галавой, такі высокі (Днепрын, Рэч.). НАДВО'КАННЕ н„ тое, што нагаловіч. Благое ў мяне надвоканне (Загор'е, Б.-Каш.). НАДДА'ЦЬ зак. паскорыць. Давайце наддаДзім i дагонім пярэдніх (Багданавічы, Карм.). НАДДА'ЧА ж. участак (зямельны). Цяпер у нас німа наддачы ў полі, у другіх ё (Ларышчава, Добр