Браг.); У старой канаплянцы можна зелле насідь (Kiрава, Браг.+Грушаўка, Нар.; Кавака, Браг.; Махновічы, Маз.; Рудня, Каменева, Лоеўск.; Харомцы, Акц.). КАНАТО'П м. багна. Станет на канатоп i не выцягнеш нагу (Дзям'янкі, Добр.). КАНАФА' ж. тканіна. Канафа — ета сіцец такі быў палосачкамі, уродзі атласныя палосачкі (Барталамееўка* Ветк.). Параўн. канволь. КАНА'ЦЬ незак., груб. 1. паміраць. Ох ł страшна глядзець, як чалавек канае (Баравое, Лельч.); 2. чакаць (доўга). I чаго ты тут канаеш? (Углы, Ельск.); 3. кленчыць. Прышлі ка мне, прысталі i канаюць: «Дай да дай». Ну дык i аддала паследняе (Быч, Карм.+Беразнякі, Петр.; Пярэдзелка, Лоеўск.). Параўн. канькаць, канючыць. КАНВО'ЛЬ м., тое, што канафа. Канволь — ета матэрыя такая на ангеркі, кохты такія шылі длінныя (Барталамееўка, Ветк.). КАНДЗЕФ м. суп (бульбяны). Добры сёння атрымаўся кандзёр (Б.-Люшава, Б.-Каш.). КАНДЗКУХ м. жывот. Ого кандзюх распетаў, як у буржуя (Палессе, Чач.). КАНДОФІК м., тое, што калдун II. Надаела мне табе кандобікі гатовіць (Рудня-Бурыцкая, Лоеўск.). Параўн. кандьгбаль. КАНДУ'ЛА аг. падмаяшчык. Арыштавалі кандулу (Акцябрскі, Акц.). КАНДЬГБАЛЬ м., тое, што калдун II. Кандыблі гатуюць з бульбы i мяса (Любань, Б.-Каш.). Параўн. кандобік. КАНЕ'УНІЦА 'ж., зневаж. жанчына (моцная). Ba пашла канёўніца гэтая (Стаўбун, Ветк.). КАНЕ'ЧНІК м. дубец (апошні пры пляценні котика). Канёчнік ужо бярэдца трохі таўсцейшы, чым рэбры (Кароткавічы, Жлоб.)КАНЁ'КI м. канёк (для катания na лёдзе). Колісь канькі дзелалі самі, а цяпер у магазіне купляем (Баравікі, Светл.). КАНЁ'КII 'м. вільчык. Глянула і чуць не самлела: залез малы на саімы верх крыты, на канёк ажно (Косаль, Карм.); Канёк прыбі,ваюць ці на чарапіцы ді шыферы. (Піркі, Браг.); Мы зрабілі канёк, каб крыша не цякла (Кароткавічы, Жлоб.+Баравікі, Светл.; Гарадзец, Раг